شناسايي، طبقه بندي و اولويت بندي معيارها و شاخص‌هاي تاب آوري اجتماعي در كشور

مخاطرات وتنش‌هاي ايجاد شده در حوزه‌هاي اقتصادي، سياسي، زيست محيطي و بخصوص اجتماعي در سال‌هاي اخير روبه افزايش بوده و برهمين اساس مباحث مربوط به مقاوم سازي و تاب آوري جايگاه مهمي را به خود اختصاص داده است. بدين معني كه جامعه اي مي تواند در برابر بحران ها و رخدادهاي انساني و طبيعي موفق عمل نمايد كه نهادهاي آن در مواجهه با اين اتفاق ها تاب آوري مناسبي را داشته باشند. تاب آوري اجتماعي سعي دارد با شكل دادن يك سيستم تاب آور، تنش‌هاي موقت يا دائم را بدون از دست دادن كاركردهاي جامعه جذب نمايد و خود را با شرايط در حال تغيير انطباق دهد. نخستين مرحله ارزيابي ميزان تاب آوري اجتماعي، شناسايي معيارها، شاخص هاي تعيين كننده و اولويت بندي آنها است. در اين مطالعه با بهره گيري از تحليل اسنادي و مرور مطالعات انجام گرفته در حوزه تاب آوري اجتماعي كشور، استخراج، طبقه بندي و اولويت بندي معيارها و شاخص‌هاي تأثيرگذار بر فرايند تاب آوري اجتماعي مورد بررسي قرار گرفته است. در اين راستا 7 گروه معيار اجتماعي، مديريتي كالبدي، اقتصادي، فرهنگي، روانشناختي، معنوي و محيطي در قالب 16 معيار اصلي، 42 زيرمعيار و 379 شاخص شناسايي و طبقه بندي گرديد. بيشترين شاخص ها متعلق به گروه معيارهاي اجتماعي و مديريتي كالبدي است. اولويت بندي در سه سطح گروه معيار، معيار اصلي و زير معيار نشان داد كه گروه معيار اجتماعي، معيار اصلي سرمايه اجتماعي و زير معيارهاي زيرساخت اجتماعي و همبستگي اجتماعي بيشترين اولويت را دارند.