تأثير تقويت زودهنگام عضلات ران بر عملكرد بيماران با تعويض كامل يك‌طرفه مفصل زانو

زمينه و هدف: تمركز برنامه درماني معمول پس از جراحي تعويض مفصل زانو، روي تقويت عضله چهار سر ران و دامنه حركتي زانو بوده است، اما ضعف ديگر عضلات ران نيز در بيمار مبتلا به استئوآرتروز زانو ديده مي‌شود. هدف اين مطالعه بررسي اثر تقويت عضلات اطراف مفصل ران بر درد، دامنه حركتي، كيفيت زندگي و عملكرد بيماران تحت عمل جراحي تعويض كامل يك‌طرفه مفصل زانو بوده است. مواد و روش ها: اين مطالعه از روز دوم بعد از جراحي به مدت ده جلسه و به صورت يك روز در ميان، روي 24 نفر در دو گروه كنترل (تمرينات معمول + ‌IR,TENS) و گروه درمان (مداخله گروه كنترل ‌+‌ تمرينات تقويتي عضلات ران) صورت گرفت. معيار هاي سنجش شامل درد، دامنه فلكشن و اكستنشن زانو، كيفيت زندگي (‌پرسش‌نامه Short Form‌ 36)، آزمون زمان بلند شدن و رفتن، آزمون بالا و پايين رفتن از پله، آزمون راه رفتن در 6 دقيقه و قدرت عضلات زانو و ران بودند. ملاحظات اخلاقي اين تحقيق توسط كميته اخلاق پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي ايران (IR.IUMS.REC.1396.9511340012) تأييد شده و در مركز ثبت آزمايشات باليني ثبت شده است (كد: IRCT 20150314021459N6). يافته ها: تمام معيار‌هاي سنجش در دو گروه بهبود يافتند كه نشان از مؤثر بودن هر دو روش درماني داشته است. درد با P=0/03، دامنه اكستنشن با P=0/007، زمان آزمون بالا و پايين رفتن از پله با P=0/033 و قدرت عضلات فلكسور زانو با P=0/023، فلكسور ران با P=0/040، اكستنسور ران با P=0/028، ادكتور ران با P=0/040، چرخاننده خارجي ران با P=0/047 در گروه آزمون نسبت به گروه كنترل بهبود معناداري داشت. نتيجه گيري: هر دو روش درماني فيزيوتراپي معمول و فيزيوتراپي معمول همراه با تقويت عضلات ران در بهبود نتايج به‌دست‌آمده بعد از جراحي تعويض كامل يك‌طرفه زانو مؤثر بودند، اما با توجه به اينكه اضافه كردن تقويت عضلات ران به درمان فيزيوتراپي معمول در بهبود بعضي متغيرها مؤثرتر بوده است، پيشنهاد مي‌شود به عنوان درمان پس از جراحي استفاده شود.