بررسي حجيت آراء صحابه بر اساس مباني اهل سنت

Examining of companion's opinion validity according to sunni's basis

يكي از موضوعات ميان‌رشته‌اي در علوم حديث و اصول فقه اهل‌سنت، حجيت و يا عدم حجيت اقوال و آراء صحابه بوده كه همواره ميان محدثان و اصوليون اهل‌سنت اختلاف‌نظر وجود داشته است. اين مقاله با تكيه بر ادله غير لفظي (عقل و اجماع) در پي حل اين مسيله اختلافي، با توجه به مباني پذيرفته‌شده نزد آن‌ها و اثبات ديدگاه صحيح در اين رابطه مي‌باشد. مدعاي پژوهش حاضر اين است كه حتي بدون استفاده از ادله لفظي مي‌توان عدم حجيت آراء صحابه را اثبات كرد. نتايج پژوهش حاكي از اين است كه اجماع صحابه بر جواز مخالفت بر آراء آن‌ها، عدم ملازمه ميان عدالت و حجيت قول، عدم عصمت صحابه، منازعات ميان صحابه، اطلاق ادله منع تقليد و لزوم اجتماع نقيضين در صورت قول به حجيت مذاهب صحابه، از جمله ادله‌اي است كه به روشني عدم اعتبار اقوال و آراء اصحاب را به‌عنوان دليلي از ادله احكام اثبات مي‌نمايد.

One of the interdisciplinary topics in the sciences of hadith and the principles jurisprudence of Sunni has been the authenticity or non-authenticity of the sayings and opinions of the companions, and there has always been a dispute of opinion between the Sunni narrators and experts of jurisprudential principles. This article seeks to resolve this controversial issue by relying on non-verbal arguments (reason and consensus), according to their accepted principles and proving the correct view in this regard. The claim of the present study is that even without using the verbal arguments, the invalidity of the opinions of the companions can be proved. The results of research indicate that the consensus of the companions on the permissibility of opposing their own opinions, the lack of connection between justice and the authority of their sayings, the fallibility of the companions, the disputes between the companions, the generality of arguments prohibiting imitation and the implication of bringing two contradictories together are among the proofs that clearly prove the invalidity of the sayings and opinions of the companions as the proofs of laws.