نقش نماز جماعت در جامعه پذيري سياسي

يكي از مقدمات مهم تشكيل جامعه سياسي، جامعه پذيري افراد آن و پذيرش لوازم زيست جمعي سياسي است. در مكاتب مختلف براي دستيابي به اين مهم، روشهاي گوناگوني از قبيل آموزش درون خانواده، تقويت گروههاي مدني، برخوردهاي قضايي با متخلفين و... ارائه شده است. مقاله پيش رو با بررسي نماز جماعت به عنوان يك عمل جمعي، در صدد شناسايي كاركردها و ظرفيت هاي آن براي نهادينه كردن آموزه هاي حقوق عمومي و بايسته هاي تشكيل و قوام جامعه سياسي است. در اين پژوهش كيفي، سعي شده با مراجعه به متون معتبر روايي و فقهي، گزاره هاي حقوق عمومي باتاكيد برجامعه سياسي، استنباط و به نحو استقرائي آموزه هاي موثر در حوزه حقوق عمومي و نهادينه سازي جامعه سياسي كه نماز جماعت آنها را در افراد نهادينه مي كند، استخراج گردد. تعاليمي مانند ايجاد و تقويت نظم اجتماعي، حفظ هويت فردي در عين اجتماع گرايي، نحوه انتخاب رهبر، انعطاف پذيري و توجه به وضعيت افراد، ارتقاء بهداشت عمومي، عدم توقف امر عمومي بر شخص واحد، ارتقاء فرهنگ مشاركت اجتماعي، شايسته گزيني، مسئوليت پذيري فرد منتخب، تقويت همبستگي و دعوت آشكار به نيكي. لذا مي توان از ظرفيت اين عمل عبادي و با تكيه بر موارد پيش گفته، جهت دست يابي به يك جامعه سياسي مطلوب بهره برد.

No abstract