بررسي رابطه بين سرمايه اجتماعي و فرهنگي با گرايش به بزهكاري سايبري

شكل گيري فناوري هاي نوين مشكل زمان و مكان را كم رنگ كرده و تعاملات جديدي را بوجودآورده است. رشد نامتوازن در اين عرصه، جامعه ايران را با روند رو به رشد بزهكاري سايبري روبرو كرده است. با توجه براينكه سرمايه اجتماعي و فرهنگي از زمينه هاي توانايي بخش براي تغيير مولفه هاي نامطلوب اين نوآوري برخوردار مي باشد. لذا ارتقاء آن يك نياز و ضرورت محسوب مي گردد. هدف پژوهش بررسي رابطه بين سرمايه اجتماعي – فرهنگي با بزهكاري سايبري است. پژوهش حاضر با روش پيمايشي در بين شهروندان 19 تا 60 ساله تبريزي با تحصيلات ديپلم و بالاتر در سال 1399 و نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. يافته ها نشان داد، گرايش به بزهكاري سايبري در بين مردان بيشتر از زنان است. همبستگي چندگانه معادل 0.256 و متغيرهاي مستقل به طور همزمان 0.465 با گرايش به بزهكاري سايبري ارتباط دارند و 0.28 درصد از تغييرات گرايش به بزهكاري سايبري پاسخگويان توسط متغير هاي اعتماد نهادي، انسجام اجتماعي، دينداري، سواد رسانه اي، فرسايش سرمايه اجتماعي خانوادگي و حمايت اجتماعي تبيين شده است. بنابراين تدابير خانواده محور، نشاط ملي و رضايتمندي، شفافيت در عملكرد كارگزاران، دروني كردن باورهاي ديني و... در كاهش بزهكاري سايبري ثمربخش خواهد شد.