بررسي پاسخ‌هاي مورفوفيزيولوژيكي و بيوشيميايي گياه دارويي Althaea officinalis L. به محلول‌پاشي آهن و روي تحت شرايط شور

به‌منظور بررسي اثر محلول پاشي روي و آهن بر صفات مورفوفيزيولوژيكي و بيوشيميايي گياه دارويي ختميAlthaea officinalis L.)تحت شرايط شور، اين آزمايش بصورت فاكتوريل بر پايه طرح كاملاً تصادفي در 3 تكرار در مركز تحقيقات كشاورزي اصفهان در سال 1397 انجام شد. در اين آزمايش، NaCl در 3 سطح 0، 4 و 8 دسي زيمنس بر متر، سولفات روي در 3 سطح 0، 1.5 و 3 پي پي‌ام و سولفات آهن در 3 سطح 0، 1.5 و 3 پي پي‌ام اعمال گرديد. محتوي عناصر سديم و پتاسيم با دستگاه فليم فتومتر، آهن و روي با دستگاه جذب اتمي، موسيلاژ اندام هوايي به روش وزني و فنل كل با دستگاه اسپكتوفتومتر اندازه گيري شد. با افزايش سطح شوري به طور معني داري (P ≤0.01) ميزان پتاسيم، روي و آهن كاهش ولي مقدار سديم افزايش يافت. با افزايش غلظت روي در شرايط شور و شاهد به طور معني داري (P ≤0.01) ميزان پتاسيم افزايش يافت. محلولپاشي روي و آهن بطور معني داري (P ≤0.01) سبب افزايش مقدار روي و آهن در برگ‌هاي گياه ختمي گرديد. اگرچه افزايش سطح شوري به‌طور معني داري (P ≤0.01) سبب كاهش وزن تر گل نسبت به شرايط بدون تنش شد، اما كاربرد سولفات روي و آهن سبب تعديل اثرات تنش شد. همچنين سطوح شوري 8 و 4 دسي زيمنس بر متر به‌ترتيب سبب افزايش 49 و 20 درصدي مقدار موسيلاژ نسبت به شرايط شاهد شدند و محلول‌پاشي سولفات آهن و روي بطور معني داري مقدار موسيلاژ را افزايش داد (P ≤0.01). شوري بطور معني داري (P ≤0.01) سبب افزايش ميزان فنول شد و بيشترين ميزان فنول (mg/ml 65.2) در تيمار شوري (8 دسي زيمنس بر متر) + سولفات آهن (3 پي پي‌ام) + سولفات روي (صفر پي پي‌ام) مشاهده گرديد. به‌طوركلي محلولپاشي سولفات آهن و روي در شرايط شوري نه تنها سبب بهبود شرايط تغذيه اي گياه ختمي، بلكه باعث افزايش عملكرد گل و متابوليت موسيلاژ شد.