اهل بيت(ع) طلايه داران خوش خواني قرآن كريم

ahl e bait the pioneers of good recitation of the holy Quran

در انديشه ي برخي عالمان و فقي هان پيشين تشيع، هر گونه استفاده از هنرهاي صوتي و آوايي مردود و حتي مشمول غنا گرديده و حكم به حرمت آن داده شده اند. در مقابل اين انديشه ، ديگران با تكيه بر مباني معتبر نزد خود، نه تنها خوش خواني قرآن را با استفاده از هنرهاي صوتي مردود ندانسته، بلكه بر استفاده ي صحيح از آن جهت تاثير دوچندان بر مخاطب تاكيد كرده و البته چارچوب مطلوب آن را نيز روشن ساخته اند. اين پژوهش با نگاهي تاريخي و روايي، اصول تلاوت مطلوب را در نگاه اهل بيت (ع) معرفي نموده و سپس اين مطلب را روشن ساخته كه ائمه اطهار (ع) با تاكيد بر جلوه ي خاصي از تغني در قرآن و زدودن پيرايه هاي منفي آن، از اين عنصر تاثيرگذار در جهت جذب مخاطب، استفاده نموده و خود طلايه داران اين هنر جاودانه بوده و بدان مشهور بوده اند مانند تلاوت هاي تاثيرگذار رسول اكرم (ص) بر مشركان، قرائات آسماني امام سجاد (ع) تاثير آن حتي بر آب رسانان رهگذر و نيز تلاوت هاي جان گداز امام كاظم (ع) شاهدي بر بهره گيري ايشان از اين عنصر تاثير گذار و مقبول است.

Some of early precursor elites and jurisprudents of Shiite religion had repudiated vocal arts and phonic recitation of The Holy Quran and even considered it as singing musical songs and ordered to ban it. In contrast, some others with respect to their own personal references not only took the recitation of The Quran non-repudiated, but also considered it more influential on the listeners. They also set the appropriate framework for the recitation of The Holy Quran. The present research shows the positive viewpoints of Ahl-e-Bait in a historical and narrative approach and that they have used specific factors of legitimate singing in Quran and wiping off the negative thoughts of music. They, themselves were also pioneers in good recitations including The Holy Prophet’s recitations to the atheists, divine recitations of Imam Sajjad and its influence on the passing water bearers, and Imam Kazem’s recitation.