مقايسه دو مدل WLC و TOPSIS در آناليز تناسب اراضي توسعه شهري (مطالعه موردي: فومن و شفت)

در بسياري از كشورهاي جهان سوم از جمله ايران پديده توسعه شهري يكي از مهمترين عوامل ايجاد تغييرات در كاربري اراضي مي باشد. اغلب شهرها در مسير گسترش خود موجبات نابودي زمين هاي كشاورزي را فراهم آورده و آنها را تحت پوشش گسترش شهري قرار داده اند. اين مساله از نظر اقتصادي و فعاليت هاي كشاورزي به ويژه در استاني همانند گيلان به دليل آب و هواي معتدل و خاك حاصلخيز از مواردي است كه طلب مي كند تا با برنامه ريزي مناسب از گسترش كنترل نشده اين شهرها جلوگيري نمود. در اين راستا ما برآن شديم تا در اين مطالعه بر اساس روش هاي ارزيابي چند معياره (مدلهاي WLC و TOPSIS) در محيط GIS و بر اساس پارامترهاي مختلف از آناليز تناسب اراضي به عنوان ابزاري جهت برنامه‌ريزي و پيش بيني الگوي بهينه توسعه شهري در شهرهاي فومن و شفت در غرب گيلان استفاده كنيم نتايج نشان داد كه طبقه بندي خروجي دو مدل به كار رفته متفاوت بوده اما مناطق مناسب براي توسعه شهري در دو روش همپوشاني داشته اند. متناسب ترين مناطق براي توسعه شهري در قسمتهاي شمالي و شرقي به دست آمده است. همچنين شاخص كاربري اراضي بالاترين اهميت را در پهنه بندي منطقه داشته است. بر اساس نتايج، توسعه دروني شهرهاي منطقه به عنوان اولويت اول پيشنهاد مي گردد.