امنيت اجتماعي خوارج در حكومت امام علي (ع)

Social Security of Khavārej in Imam Ali's Office

امنيت اجتماعي از مفاهيم جديد و پر كاربرد در ادبيات سياسي و اجتماعي است. دو تعريف سلبي و اثباتي از امنيت اجتماعي وجود دارد. در تعريف سلبي، امنيت اجتماعي به معناي نبود تهديد نسبت به هويت گروه ها است و در تعريف اثباتي به معناي توانايي حفظ هويت از سوي گروه هاست. امنيت اجتماعي به هر دو مفهوم آن در حكومت امام علي برقرار بود و تمامي گروه هاي موجود آن عصر به ويژه خوارج از امنيت اجتماعي برخوردار بودند. مسئله اصلي اين پژوهش بررسي چگونگي امنيت اجتماعي خوارج در حكومت امام علي است. در اين پژوهش با روش كتابخانه اي و تحليل تاريخي و محتوايي نشان داده شد كه خوارج به رغم مخالفتشان با خلافت و حكومت امام علي تا پيش از اقدام به شورش مسلحانه در حفظ هويت خود از امنيت اجتماعي كافي برخوردار بودند و با آزادي و امنيت كامل به طرح نظرات و مخالفت هاي خود با خلافت امام مي پرداختند.

Social security is one of the most common terms in socio-political literature. There two kinds of definitions from social security: affirmative and negative. In the negative sense, social security means the lack of threat to the identity of groups while the affirmative one means the ability of preserving the identity by groups. Social security was established in both senses in Imam Ali's Office and all of the groups living in that period were supported by such a security, namely Khavārej. The main problem of this study is to investigate the approaches by which Khavārej enjoyed social security in the Imam's government. Using a library and historical content analysis method, the researcher proved that contrary to the opposition of Khavārej to Imam Ali, they were provided a full social security and would freely put forward their ideas and oppositions to the time government before they try to stage a rebellion against Imam's rule.