ميزان بهره مندي عباسيان از جايگاه علويان در دستيابي به خلافت

Abbāsisds Extent of Benefiting from Alavids in Seizing Caliphate

پس از رحلت پيامبر جامعه اسلامي به سه گروه تقسيم شد: مهاجران كه عمدتا خواهان خلافت ابوبكر شدند، انصار كه خواستار خلافت سعد بن عباده بودند و طرفداران خلافت امام علي. در اين ميان، عباس و چهار پسرش در گروه سوم جاي داشتند و از خلافت امام علي حمايت مي كردند. نزديكي عباسيان به علويان تقريبا در سراسر سده نخست هجري ادامه داشت. در آغاز قيام عباسيان در حدود 100 هجري، آنها زيركانه، بسياري از الگوهاي تبليغي علويان را به كار گرفتند. عباسيان كه مدعي جانشيني از سوي ابوهاشم نوه امام علي بودند، با هوشياري توانستند از ديگر رقباي خود پيشي بگيرند. سوال اصلي پژوهش آن است كه عباسيان در قيام خود چگونه از شعاير شيعي بهره گرفته و از حمايت شيعيان استفاده كردند؟ در اين مقاله چگونگي رابطه بني عباس با شيعيان پيش از دستيابي به قدرت و همچنين استفاده ابزاري آنها از الگوها و روش هاي شيعيان در راستاي تقويت قيامشان مورد بازخواني و تحليل قرار گرفته است تا نشان دهد عباسيان چه مقدار از اين الگوها بهره بردند تا از طرفداري شيعيان برخوردار شوند.

After the demise of the Prophet (PBUH), the Islamic society was separated into three groups: the emigrants who largely desired the caliphate of Abu Bakr, the Ansar who wanted the caliphate of Sa'd ibn 'Abadah, and the supporters of the caliphate of Imam Ali (AS). Meanwhile, Abbas and his four sons were positioned in the third group and supported the caliphate of Imam Ali (AS). The proximity of the Abbasids to the Alawites continued almost until the first century AH. At the beginning of the Abbasid uprising around 100 AH, they shrewdly made use of many Alawite propagation methods. Shrewdly overtaking their rivals, the Abbasids declared they are successors of Abu Hashem, the grandson of Imam Ali (AS). The main question of this study is that how the Abbasids could utilize the Shiite rituals and supports in their uprising? In this research, the method of the Abbasids relations with the Shiite before coming to the office and the method of their instrumental use of the Shiite propagational patterns in fortifying their uprising are reviewed and analyzed to illustrate how much the Abbasids made use of such patterns to recruit the Shiite supports.