مطالعۀ تغييرات مكاني شوري (منطقۀ ‌مطالعه‌شده: حوضۀ آبخيز حوض سلطان)

شوري خاك يكي از عوامل محدودكنندۀ رشد گياهان و تخريب اراضي است. هدف از پژوهش پيش رو، كاربردي ساختن و دسترسي به پايگاه‏هاي خارج از دسترس شوري خاك در مناطق خشك و نيمه‏خشك با استفاده از روش‏هاي آزمايشگاهي و تكنيك‏ سيستم اطلاعات جغرافيايي است. در اين تحقيق سعي شده است در منطقۀ حوض سلطان قم با حفر ۸ پروفيل با عمق متوسط 1.5 متر و نمونه‏برداري آب از 4 نقطه روي ترانسكتي از خط كنيك تا حد پلايا، به شناسايي روند شوري خاك و كاني‏هاي آن پرداخته شود. نمونه‏هاي آب ‏و خاك از هر قسمت خاك در پايان سال زراعي در اواخر شهريورماه برداشت شد و در آزمايشگاه مورد تجزيه قرار گرفت. نتايج نشان داد روند تغييرات شوري از خط كنيك تا پلايا به اين صورت است كه به‌ترتيب شاهد كلرورها، سولفات‏ها، كربنات‏ها و در انتها، كربنات كلسيم‏ها قرار مي‏گيرند. اين روند در منطقۀ حوض سلطان معنا‏دار بود. در اين تحقيق دامنۀ pH خاك از 6.5 تا 8.9 به دست آمد. همچنين، ميزان شوري از 1.5 دسي‌زيمنس (ds/m) بر مترمربع در مجاورت خط كنيك شروع مي‌شود و تا 2.30 دسي‌زيمنس بر مترمربع در كنار كفۀ نمكي افزايش مي‏يابد. در ضمن، در منطقۀ مطالعه‌شده خاك‏هاي سديمي (قليا) درصد سديم تبادلي بيش از ۱۵ دارند و نسبت جذب سديم در عصارۀ اشباع بيش از ۱۳ است.