رابطه‌ي مهارت‌هاي ارتباطي كاركنان اجرايي پليس با مشاركت شهروندان در پيشگيري از جرم (مطالعه موردي كلانتري‌هاي حوزه‌ي غرب تهران)

زمينه و هدف: مشاركت كنشي هدفمند است كه در فرايند تعاملي بين كنشگر و محيط اجتماعي او در جهت نيل به اهداف معين و از پيش تعريف شده نمود پبدا مي كند. توجه به مولفه هاي تأثيرگذار بر مشاركت شهروندان كه به افزايش عملكرد سازمان مي انجامد، از جمله تقويت مهارت هاي ارتباطي كاركنان، يك ضرورت اساسي محسوب مي گردد. هدف از انجام اين پژوهش، شناسايي رابطه ي بين مهارت هاي ارتباطي كاركنان اجرايي پليس با مشاركت شهروندان در پيشگيري از جرم مي باشد. روش‌شناسي: روش مطالعه ي حاضر از نظر داده ها كمي و از نظر اهداف كاربردي و از نظر ماهيت مطالعه ي همبستگي است. اين تحقيق در سال 1399در حوزه ي كلانتري هاي غرب تهران انجام پذيرفته است. جامعه ي آماري پژوهش حاضر را كليه ي مراجعان بيشتر از بيست سال سن به معاونت هاي اجتماعي كلانتري هاي سركلانتري دوم تهران تشكيل مي دهند كه بر اساس روش نمونه گيري طبقه اي و سپس تصادفي ساده و فرمول تعيين حجم نمونه، تعداد 176 نفر به عنوان نمونه انتخاب گرديدند. ابزار پژوهش را به ترتيب پرسش نامه ي 28 سئوالي مهارت هاي ارتباطي كاركنان  و 16 سئوالي مشاركت تشكيل داده است. روايي هر دو ابزار به وسيله ي روايي صوري تأييد و اعتبار آنها به وسيله ي آلفاي كرونباخ محاسبه گرديد. يافته‌ها:از نظر جامعه نمونه، بين ابعاد مهارت هاي ارتباطي كاركنان اجرايي پليس و مشاركت شهروندان رابطه معناداري وجود دارد و ميزان همبستگي آن در آزمون فرضيه اصلي معادل 799/. نشان داده شده است.  نتيجه‌گيري:  مي توان با تقويت مهارت هاي ارتباطي در كلانتري ها، پاسگاه ها و واحدهاي اجرايي پليس، ميزان مشاركت مردم در تصميم سازي و حمايت از برنامه هاي اجرايي پليس را افزايش داد.