مدل‌ پوياي تاثير فناوري اطلاعات و ارتباطات بر رشد توليد ناخالص داخلي

فناوري اطلاعات و ارتباطات نقش مهمي در تسريع رشد اقتصادي به ويژه در عصر حاضر كه عصر اينترنت و ارتباطات مخابراتي موبايل است ايفا مي كند. با توجه به سير صعودي به كارگيري فناوري اطلاعات و ارتباطات در كشورهاي دنيا، اين بخش از اقتصاد توجه زيادي مي طلبد. سياست‌هاي بهبود‌يافته به واسطه تاثير بخش فناوري ‌اطلاعات‌ و ‌ارتباطات در اقتصاد يكي از برنامه‌هاي برتر دولت‌ها در كشورهاي پيشرفته و در حال توسعه است. بررسي ادبيات نشان مي‌دهد پژوهش‌هاي اندكي با رويكرد سيستمي به بررسي نقش فناوري ‌اطلاعات ‌و ارتباطات در رشد توليد ناخالص داخلي پرداخته‌اند و نحوه تاثير متغيرهاي مختلف بر نقش فناوري‌ اطلاعات‌ و ارتباطات به اندازه كافي مورد مطالعه قرار نگرفته است. پژوهش حاضر با رويكرد سيستمي و با استفاده از روش پويايي شناسي سيستم روابط متقابل متغيرهاي فناوري اطلاعات و ارتباطات از جمله دسترسي به فاوا، توسعه فاوا، كاربري فاوا و غيره با متغيرهاي كلان اقتصادي نظير توليد ناخالص داخلي، بهره‌وري كل عوامل توليد، سرمايه فاوا، سهم ارزش افزوده فاوا از توليد ناخالص داخلي و غيره را مورد بررسي قرار داده و مدل مفهومي نقش فناوري اطلاعات و ارتباطات در رشد توليد ناخالص داخلي را ارائه مي‌دهد. هدف از اين پژوهش بهبود درك سياستگذاران از ايفاي نقش فناوري اطلاعات و ارتباطات در رشد توليد ناخالص داخلي در برنامه‌ريزي ‌هاي كلان كشور است. مدل كيفي طراحي شده در اين پژوهش مي تواند مبناي پژوهش كمي آتي و شبيه سازي رياضي با رويكرد سيستمي به فناوري اطلاعات و ارتباطات و توليد ناخالص داخلي قرار ‌گيرد.