تحليل فضايي و سطوح توسعه يافتگي استان گيلان در شاخصهاي اقتصادي، اجتماعي

به كارگيري روش هاي علمي به منظور بررسي و سطح بندي مناطق منجر به شناخت ميزان نابرابري‌ها شده و معياري براي تلاش در حوزه كاهش و رفع نابرابري هاي موجود ميان آن هاست. هدف از مقاله حاضر بررسي وضعيت برخورداري شاخص‌هاي اقتصادي، اجتماعي شهرستان‌هاي استان گيلان است. روش انجام تحقيق توصيفي و تحليلي بوده و روش جمع‌آوري اطلاعات اسنادي و كتابخانه اي است. به منظور رتبه‌بندي از مدل سطح بندي تاپسيس و ويكور و براي ترسيم و تهيه نقشه ها از GIS و همچنين از روش كرجينگ براي مشخص نمودن توزيع فضايي شهرستان‌ها و در نهايت از ازمون ANOVA براي تحليل واريانس بين دو جامعه شهرستان‌هاي حاشيه درياي خزر و ديگر شهرستان‌ها استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان داد كه در ميان شهرستان هاي استان گيلان در بخش شاخص هاي تركيبي، بندرانزلي توسعه يافته ترين شهرستان و شهرستان تالش در پايين ترين رتبه توسعه يافتگي قرار داشته است. در بخش شاخص هاي اجتماعيفرهنگي، آموزشي، شهرستان بندرانزلي توسعه يافته ترين و شهرستان تالش توسعه نيافته ترين شهرستان مي باشد. همچنين در بخش شاخص هاي اقتصادي، شهرستان بندرانزلي توسعه يافته ترين و شهرستان رودسرتوسعه نيافته ترين و در نهايت در بخش شاخص هاي بهداشتيدرماني، شهرستان لاهيجان توسعه يافته ترين و رضوانشهرتوسعه نيافته ترين شهرستان استان گيلان از نظر دسترسي به شاخص هاي بهداشتيدرماني مي‌باشد.يافته ها همچنين نشان مي دهد كه نواحي مركزي استان در راس آن شهرستان بندر انزلي از شرايط مساعدتري به نسبت ساير شهرستان‌ها برخوردار بوده و بين شهرستانهاي ساحلي و غير ساحلي تفاوت وجود دارد.