بررسي و شناخت موانع و محدوديتهاي كارآفريني در بخش كشاورزي

كارآفرينان از عوامل ضروري تغيير در يك اقتصاد مبتني بر بازارند.آنها امكان استفاده مؤثر و فزاينده از منابع را فراهم مي آورند و دادو ستد بين بخشهاي مختلف با امكانات و اولويتهاي متفاوت را تسهيل مي سازند. كارآفرينان در بخش كشاورزي با موانع و مشكلات فراواني روبرو هستند.و روش تحقيق مورد بررسي و داده ها با استفاده از پرسشنامه جمع آوري شد. جامعه آماري اين مطالعه 1641 دانشجوي فارغ التحصيل بين سالهاي 1380 تا 1384 بوده است. جمعيت نمونه 145 نفر بوده است. قابليت اطمينان پرسشنامه با استفاده از آلفاي كرونباخ (95٪) مورد آزمايش قرار گرفت. همچنين بررسي رابطه بين متغيرهاي مستقل مرتبط با ويژگيهاي شخصي و تحصيلي باديدگاه آنهانسبت به موانع توسعه كارآفريني در بخش كشاورزي.مي باشد. روش تحقيق آن توصيفي، همبستگي و از نوع كاربردي است.نتايج حاصل از آزمون فرضيات نشان مي دهد كه جنسيت ،محل تولد،وضعيت تأهل، محل سكونت سال فارغ التحصيلي،وضعيت شغلي، سابقه كار، وضعيت استخدام، نوع سازمان نمي تواند تأثير معني داري بر ديدگاه فارغ التحصيلان نسبت به موانع كارآفريني در بخش كشاورزي داشته باشد.نتايج حاصل از آزمون متغيرها با استفاده از ضريب همبستگي اسپيرمن نشان مي دهد كه ميزان حقوق دريافتي،سن فارغ التحصيل،سابقه اشتغال،ميزان نارضايتي، نحوه استخدام ،رشته تحصيلي،شغل پدر رابطه معني داري با ديدگاه فارغ التحصيلان در رابطه با موانع كارآفريني در بخش كشاورزي ندارد. يكي از روشهاي بكار گرفته شده در اين تحقيق تحليل عاملي بود كه نتيجه اين روش نشان داد كه موانع و مشكلات بخش خصوصي و دولتي و آموزش عالي در عرصه كارآفريني درهفت عامل برنامه ريزي وپشتيباني ،نوآوري،عامل مديريتي،ناهماهنگي سازماني،سياست راهبردي،عامل آموزشي و خواستگاه محلي شناسايي شدند.