بررسي تفاوت بين رضايتمندي، انتظارات و نگرش زنان و مردان جامعه روستايي در خصوص گردشگري روستايي(مورد مطالعه شهرستان ايذه در استان خوزستان)

متخصصان سراسر جهان اتفاق نظر دارند كه برنامه‌هاي توسعه جز با مشاركت زنان به ويژه زنان روستايي نمي‌تواند پايدار و موفق باشد و صنعت گردشگري نيز از اين قاعده مستثني نبوده و همسو بودن مهارتها و توانمنديهاي ويژه زنان و نيازمنديهاي صنعت گردشگري همچون تهيه غذا، مهمانداري و صنايع دستي توجه به مشاركت اين قشر از جامعه روستايي در فرايند برنامه‌ريزي جهت توسعه فعاليتهاي گردشگري را ضروري‌تر مي‌سازد كه متأسفانه شواهد موجود نشان از عدم مشاركت قشر زنان دارد. با وجود اين كه زنان عهده‌دار بخشي از فعاليت‌هاي اين صنعت هستند اما از عايدات ناشي از آن چيزي نصيب‌شان نمي‌شود. ذكر اين نكته ضروري است كه بدون مشاركت مردم محلي بويژه زنان روستايي در برنامه‌ريزي جهت توسعه فعاليت‌هاي گردشگري و نيز عدم دانش و آگاهي از درك و نگرش اين قشر از جامعه ميزبان نسبت به پيامدهاي اين صنعت نمي‌توان اميد موفقيت در كسب منافع ناشي از اين صنعت و در نهايت نيل به توسعه پايدار اميد چنداني داشت. لذا در اين پژوهش كه يك پژوهش پيمايشي ـ توصيفي است با استفاده از ابزار پرسشنامه به بررسي و تحليل جنسيتي رضايتمندي، انتظارات و نگرش جامعه ميزبان كه ساكنان هشت روستا از شهرستان ايذه در استان خوزستان (325 نفر حجم نمونه براساس جدول تاكمن و نمونه گيري به روش تصادفي ) پرداخته شد و تجزيه و تحليل داده‌ها با نرم افزار SPSS صورت گرفته‌است. نتايج حاكي از نگرش مثبت زنان نسبت به پيامدهاي گردشگري روستايي در اين شهرستان مي باشد. همچنين ميزان رضايتمندي، نگرش و انتظارات زنان نسبت به مردان از گردشگري بيشتر بوده و بين زنان و مردان در اين متغيرها تفاوت‌هاي آماري معني‌داري وجود داشته است.