تحليل فضايي فقر جنسيتي در فضاهاي شهري (مورد مطالعه: شهر قائمشهر)

اتخاذ رويكرد جنسيتي در برنامه‌ريزي و در مديريت شهري براي از بين بردن فقر و نابرابري جنسيتي امري اجتناب‌ناپذير است. هدف از اين پژوهش تحليل پراكنش فضايي شاخص‌ها و نماگرهاي فقر جنسيتي در سطح بلوك‌هاي آماري شهر قائمشهر مي‌باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر روش توصيفي-تحليلي مي باشد. داده‌هاي مربوط به مباني نظري تحقيق به شيوه‌ي كتابخانه‌اي و اسنادي تهيه ‌شده و داده‌هاي خام پژوهش از بلوك هاي آماري شهر قائمشهر استخراج شده است كه بر اساس سرشمارى سال 1390 مركز آمار ايران تهيه شده است. براي بي مقياس سازي شاخص هاي فقر جنسيتي از روش فازي در محيط نرم افزار Excel استفاده شده است. براي تحليل فضايي فقر جنسيتي از روش هاي لكه هاي داغ، خودهمبستگي فضايي موران، عارضه مركزي، بيضي انحراف استاندارد و ميانگين مركزي در محيط نرم افزار Arc Gis استفاده شده است. نتايج مدل موران نشان مي دهد كه فقر شهري در هر دو گروه مردان و زنان در شهر قائمشهر داراي الگوي توزيع خوشه اي و خودهمبستگي فضايي مي باشد. همچنين بر اساس پهنه بندي انجام گرفته 54/64 درصد جمعيت مردان و 52/94 درصد جمعيت زنان شهر قائمشهر فقير و خيلي فقير مي باشند و نيز در هر دو گروه مردان و زنان بيشترين ميزان فقر در محله هاي 5، 7، 12، 16 و 19 مشاهده مي شود. همچنين بر اساس مدل هاي عارضه‌ مركزي، بيضي انحراف استاندارد و ميانگين مركزي نيز مشخص شده است كه ميانگين مركزي و مركز ثقل شاخص تلفيقي فقر در هر دو گروه زنان و مردان در كنار عارضه‌ مركزي قرار دارد و داراي جهت توزيع جنوب غرب-شمال شرق است.