عدالت فضايي و مكاني در خدمات بهداشتي ودرماني مناطق محروم شهري سراوان

خدمات در شهر و اساسي ترين نياز ها نه تنها در نقاط شهري بلكه براي همۀ مردم ، دسترسي به خدمات بهداشتي – درماني است . در اين پژوهش سعي شده است تا ضمن توزيع جغرافيايي كاربري هاي بهداشتي – درماني به جنبه هايي از عدالت فضايي در شهر سراوان و توزيع فضايي عادلانه خدمات بهداشتي – درماني بر مبناي استاندارد و ضوابط دسترسي و كاربري موجود بپردازد و سپس به تدوين الگوهاي علمي مكان يابي اين فضاها در محيط سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) پرداخته مي شود.روش تحقيق توصيفي – تحليلي و نوع آن كاربردي است . درتحليل داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون در نرم افزار SPSS به بررسي همبستگي بين توزيع فضايي خدمات بهداشتي – درماني و نيز درك وجود رابطه بين سلسه مراتب جمعيتي م ميزان برخورداري هر يك از نواحي شهر و روستاها از خدمات فوق از مدل هاي TOPSIS و MORIS و با تاكيد بر نگرش سيستمي استفاده شده است.به اين ترتيب كه ابتدا اطلاعات و آمار مورد نياز در ارتباط با خدمات بهداشتي – درماني در سطح شهر و روستاهاي اطراف مورد مطالعه و جمع آوري گرديده است. سپس از طريق مدل TOPSIS به رتبه بندي قسمت هاي مختلف بخش مركزي سراوان و تعيين هر يك از معيارهاي زير ساختي با تاكيد بر آرمان عدالت فضايي نواحي شهر مورد مطالعه پرداخته شده است.نتايج نشان مي دهد كه اين فضاها از عدالت فضايي در منطقه برخوردار نبوده و شعاع دسترسي مطلوب در اين شهرستان مراعات نگرديده است و همچنين شمار بيمارستان ها و تخت هاي موجود در اين منطقه كافي نمي باشد، يكي از مسائل مهم براي مديران و برنامه ريزان شهري، توزيع مناسب كاربري ها بالاخص مراكز خدماتي مهمم و حياتي نظيرمراكز امدادي و اورژانسي در سطح شهرسراوان است