تحليل موانع اقتصادي مشاركت زنان در فرايند توسعه روستايي (مورد مطالعه: روستاهاي شهرستان همدان)

بر اساس واكاوي ادبيات توسعه ، از دهه 1980رويكرد توسعه برمبناي مشاركت مردم ،خصوصا مشاركت زنان در بسياري ازكشورهاي توسعه يافته مورد توجه قرار گرفت بر همين اساس توانمند سازي و ظرفيت سازي مشاركت زنان در كانون توجهات امور مربوط به توسعه به ويژه توسعه روستايي قرار گرفت. اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي-تحليلي به منظور بررسي موانع اقتصادي مشاركت زنان درفرايند توسعه سكونتگاههاي روستايي شهرستان همدان انجام شده است. عمده ترين موانع اقتصادي مشاركت زنان روستايي در فرايند توسعه در ناحيه مورد مطالعه ، شامل ناديده انگاشتن آنان در سياستگذاريها و برنامه ريزيها،فقدان آموزشهاي لازم درراستاي توانا سازي اجتماعي و اقتصادي زنان ،نبود تشكلها و تعاونيهاي توليدزنان روستايي مي باشد .جامعه آماري در اين تحقيق 50 روستا از 107 روستاي شهرستان همدان است. درمرحله اول تعداد 50پرسشنامه درسطح معتمدين روستايي تكميل شد، درمرحله دوم تعداد 382پرسشنامه در سطح خانوارهاي روستايي تكميل گرديد. سپس از مجموعه ايي از روشهاي توصيفي – تحليلي،آزمون همبستگي ورگرسيون چند متغيره براي نشان دادن روابط متغيرها استفاده شد. يافته هاي تحقيق نشان داد عليرغم مشاركت زنان در انجام فعاليتهاي متنوع كشاورزي و غير كشاورزي ،آنان دسترسي اندكي به ابزار و نهاده هاي توليد، وام واعتبارات بانكي دارند. همچنين نتايج نشان دادكه بين شاخصهاي محيطي اكولوژيك،شاخصهاي اجتماعي– فرهنگي،شاخصهاي اقتصادي وشاخصهاي كالبدي زيرساختي وميزان مشاركت زنان ودر نتيجه توسعه روستايي رابطه معني داري وجود دارد.