بررسي نقش مجتمع هاي خدماتي - رفاهي در توسعه گردشگري

از عهد باستان ايرانيان به موازات ساختن راه به امكانات و تاسيسات بين راهي توجه داشتند زيرا سفر در اين راه ها بدون داشتن امكانات بين راهي امكان نداشت. هر چه اين راه ها وسعت مي يافت اين تاسيسات نيز گسترش پيدا مي كرد با وسعت قلمرو ايران خصوصاً در دوره هخامنشي بر اهميت راه و راهداري در جهت ارتباط نقاط مختلف گستره بزرگ ايران زمين افزوده شد و به موازات آن ساختمان هايي (كاروانسراها ) نيز در كنار جاده هاي طولاني جهت رفاه مسافران ، گردشگران ، جهانگردان ، تجار و توسعه و پيشرفت ايران ايجاد شد. تحقيق حاضر با هدف بررسي و مطالعه و نقش اقامتگاهها و مجتمع هاي بين راهي در توسعه گردشگري استان سيستان و بلوچستان (مطالعه موردي مجتمع بين راهي امام رضا و دو راهي در مسير زاهدان) مي باشد. مسئله اصلي تحقيق پاسخ به اين سؤال بود كه آيا اين مجتمع بين راهي توانسته پاسخگوي مناسبي جهت خدمات مورد نياز مسافران باشد و باعث رونق گردشگري در منطقه شود؟روش تحقيق از نظر هدف آن كاربردي و داده هاي مورد نياز با استفاده از داده هاي كتابخانه اي و ميداني جمع آوري گرديده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه نمي توان تاثير امكانات خدماتي-رفاهي اين مجتمع را بر جذب گردشگران و همچنين بر اقتصاد و توسعه منطقه مثبت قلمداد كرد