كاربرد تئوري پيچيدگي رهبري، نظريه آشوب و خودسازماندهي در توسعه يافتگي سازمان ها

عصر حاضر به عنوان عصر دانش و اطلاعات، با ويژگي هايى مثل افزايش رقابت و پيچيدگى همراه است. بنابراين در چنين وضعي، ويژگي ها، مهارت ها و وظايف رهبران بايد متفاوت از نوع سنتي آن باشد. امروزه تئوري هاي پيچيدگي و آشوب زمينه مناسبي را براي تحقيق و پژوهش در عرصه هاي گوناگون به وجود آورده است. پارادايمي كه بر توانمندسازي ظرفيت انطباقي، خلاقيت و يادگيري سيستم هاي انطباقي پيچيده در بافت سازمان هاي توليدكننده دانش تمركز دارد. از اين رو، ضرورت دارد تا سازمان ها به صورت مستقيم يا غير مستقيم، براي حفظ حيات خود، با تغييرات روز تطبيق يابند. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ، ﺳﻌﯽ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﭘﯿﭽﯿﺪﮔﯽ رهبري، ﻧﻈﺮﯾﻪ ﺁﺷﻮﺏ ﻭ ﺧﻮﺩ سازمان دهيﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺑﺮﻭﺯ ﻧﻮﺁﻭﺭﯼ ﻭ ﺧﻼﻗﯿﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﯿﻢ. پيچيدگي و دو زيرمجموعه ي آن يعني آشوب و خودسازماندهي زاﻳﻴﺪه ﺗﻐﻴﻴﺮات اﻳﺠﺎد ﺷﺪه در داﻧﺶ ﺑﺸﺮ و ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻣﺤﻴﻂ ﻛﺎر مي باشند. در ﺷﺮاﻳﻂ در ﺣﺎل ﺗﻐﻴﻴﺮ اﻣﺮوز، ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎي ﺑﻲ ﻧﻈﻢ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﻣﺤﻴﻂ ﺧﻮد ﻫﻤﭽﻮن ﻣﻮﺟﻮدات زﻧﺪه ﻋﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻣﻮﻓ ﻘﻴﺖ ﻫﻤﻮاره ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻼق و ﻧﻮآور ﺑﺎﺷﻨد از اين رو سازمان ها مي توانند با توانمندسازي، خلاقيت، خودسازماندهي و بدون يك مديريت مركزي به توسعه دست يابند.