ارزيابي شاخص هاي زيست پذيري شهري در سطح محلات شهر سردشت با مدل كوپراس

شهرها بعد از انقلاب صنعتي با تغيير الگوي نقش پيراموني به مركز باعث جذب سرمايه‌گذاري‌هاي عظيم شدند و اين خود سير عظيم از مهاجرت‌ها از روستا به شهر را ايجاد كرد كه متعاقبا تحولات زيادي در ابعاد اجتماعي،فرهنگي، اقتصادي، كالبدي، زيست محيطي در پي داشت. اين تحولات ميتوانند مثبت يا منفي باشند. با توجه به پتانسيل‌هاي ظرف شهر دربرابر مهاجرات‌ها و چالش‌هاي شهري( از جمله آلودگي‌ ، ناهنجاري‌هاي اجتماعي و غيره) برنامه ريزان كه متصدي امور شهر هستند مي‌بايد زيست پذيري شهري كه يكي از شاخص‌هاي توسعه پايدار شهر به شمار مي‌آيد در اولويت برنامههاي خود قرار دهند. هدف از اين پژوهش ارزيابي شاخص‌هاي زيست پذيري شهري در سردشت بوده است. در اين پژوهش از 18شاخص استفاده شده است كه براي ارزيابي آنها از anp و براي تحليل و سطح بندي در سطح شهر از مدل كوپراس و براي ترسيم نقشه از GIS استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه شاخص‌هاي زيست‌پذيري شهري در سطح محلات سردشت به صورت مناسب توزيع نشدهاند.محلات فرهنگيان، آشان و سرچاوه بيشترين مقدار برخورداري را داشته‌اند و محلات سه‌راه مارغان، دلتانچك در رتبه آخر زيست‌پذيري قرار گرفته‌اند.