ارايه مدلي براي بررسي و تعيين حداقل تقاضاي پاركينگ در بستر سامانه اطلاعات جغرافيايي (مطالعه موردي: منطقه 13 شهرداري شهر تهران)

با افزايش مالكيت وسيله ‌نقليه و سهم استفاده از آن در سفرهاي شهري و عدم فرهنگ سازي و ايجاد ساختارهاي متناسب حمل و نقل همگاني به منظور كاهش تقاضاي سفر وسايل نقليه شخصي، باعث شده تا مشكلات مربوط به تأمين پاركينگ به گونه‌هاي مختلف نمايان ‌شود. در اين پژوهش تلاش شد، مدلي براي برآورد حداقل تقاضاي پاركينگ ارايه شود. در پايان مدل پيشنهادي بر روي داده‌هاي منطقه 13 شهرداري تهران پياده شد. براي نيل به اين هدف اقدام به برآورد حداقل پاركينگ مورد نياز بر مبناي نوع فعاليت و كاربري اراضي شهري، گردآوري اطلاعات و پياده سازي اين روش در محيط سيتم اطلاعات جغرافيايي صورت گرفت. روش مورد نظر در اين پژوهش بر پايه استاندارد نرخ سفر سازي (Trip Generation) موسسه مهندسي حمل و نقل ايالات متحده امريكا بوده است. يافته‌ها و خروجي اين مدل كه در محيط سيستم اطلاعات جغرافيايي تحليل شده است، به صورت نقشه و جدول ارايه شد. يافته‌هاي اين پژوهش مشخص نمود كه مجموع حداقل تقاضا پاركينگ در كل منطقه 85465 فاي پارك است. در پايان با توجه به نياز مبرم به تامين پاركينگ در منطقه براي ساماندهي ترافيكي پيشنهاد شد، پژوهشي براي مكان‌يابي پاركينگ طبقاتي كه از جمله اهداف مطالعات پاركينگ است، انجام شود.