بررسي نقش منظر شهر در برقراري امنيت شهروندان در سطح محلات شهري (مورد مطالعه: محله عباس‌آباد، سنندج)

در حال حاضر يكي از مهمترين آسيب‌هاي شهري بر پيكر شهرها ناشي از آشفتگي و اغتشاش بصري است. از طرف ديگر، امنيت و منظر شهري، واژه هايي هستند كه اگرچه هردو از زيرمجموعه‌هاي علم شهرسازي و معماري منظر محسوب مي‌شوند، اما نياز به بررسي دقيق‌تر ارتباط بين آنها وجود دارد. اين در حالي است كه نظريات و تجارب متعدد نشان مي‌دهد بسياري از معيارها و سنجه‌هاي به دست آمده در تحقيقات مختلف كه منجر به ايجاد حس امنيت در شهروندان مي‌شود، مستقيم يا غيرمستقيم با اصول به كار رفته در طراحي منظر شهرها ارتباط داشته و مي‌تواند حس مذكور را كاهش يا افزايش دهد. به عبارت ديگر، منظر شهري بايد حريم امن زندگي شهروندان باشد. مقاله حاضر بر آن است تا با انتخاب دقيق معيارهاي خاص امنيت شهري كه برگرفته از مطالعات قبلي بوده و با منظر و سيماي شهر در ارتباط است نقش منظر در تأمين حس امنيت شهروندان را براساس مدل و ضرايب اهميت معيارها ارزيابي كرده و در انتها، راهكارهاي برنامه‌ريزي و نكاتي كلي برگرفته از مدل پژوهش براي تقويت نقش منظر شهري در تأمين امنيت شهروندان ارائه دهد. بدين ترتيب از آزمون‌هاي رگرسيون چند متغيره و آزمون t تك نمونه‌اي استفاده شده است. نتايج نشان داد كه متغيرهاي خاطره‌انگيزي، هويت مكان و حس مكان به ترتيب با ارزش عددي «425.، 408. و 398.» بيشترين تاثير را بر احساس امنيت در محله داشته‌اند.