نقش گردشگري مذهبي در توسعه اقتصادي سكونتگاه‌هاي روستايي مطالعه موردي روستاهاي بخش مركزي اردبيل

هدف از پژوهش حاضر نقش گردشگري مذهبي در توسعه اقتصادي سكونتگاه‌هاي روستايي مطالعه موردي روستاهاي بخش مركزي اردبيل است. اين تحقيق از نوع توصيفي – تحليلي كه با استفاده از روش پيمايشي و كتابخانه‌اي استفاده شده است. جامعه آماري پژوهش 16 روستاي بخش مركزي اردبيل است كه به جهت داشتن پتانسيل‌ و كانون گردشگري كه جامعه آماري تحقيق را تشكيل مي‌‌دهند مراجعه شد. جامعه آماري مورد مطالعه در اين پژوهش، شامل روستاييان انتخاب شده ساكن در مناطق روستايي اردبيل مركزي است كه بر اساس سرشماري سال 1395، برابر با 16474N= نفر و 4835 خانوار است كه با توجه به مشخص بودن جامعه آماري مورد مطالعه از فرمول كوكران استفاده و حجم نمونه برابر با 375n= براي دقت بيشتر حجم نمونه 380 انتخاب شد. ابزار اندازه‌گيري پرسشنامه محقق ساخته بود،روايي صوري پرسشنامه توسط پنل متخصصان مورد تائيد قرارگرفت و براي تعيين پايايي كمي پرسشنامه نيز از ضريب آلفاي كرونباخ، استفاده شد كه مقدار آلفاي ذكر شده براي قسمت‌هاي مختلف پرسش‌نامه 0.76 تا 0.85 محاسبه شد. به منظور به دست آوردن سنجش ديدگاه ساكنان در خصوص مؤلفه‌هاي ذكر شده از آزمون‌هاي آماري ميانگين پاسخ‌ها و واريانس و آزمون T تك نمونه‌اي و آزمون همبستگي پيرسون استفاده شد. نتايج يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد كه رابطه مثبت و معناداري بين گردشگري مذهبي و مؤلفه‌هاي اقتصادي پژوهش وجود داشته است به طوري بيشترين نقش گردشگري مذهبي در توسعه اقتصادي مناطق روستايي به اين ترتيب است كه درآمد (2.92)، اشتغال‌زا شدن (2.89)، بالا رفتن قيمت زمين و املاك (3.29)، سرمايه‌گذاري (2.91)، بيان‌كننده‌اي اين موضوع است كه گردشگري مذهبي بيشترين تأثير را بر بالا رفتن قيمت زمين و املاك و كمترين تأثير را بر اشتغال‌زا شدن جامعه محلي داشته است.