ارزيابي ميزان تحقق‌پذيري مكان‌يابي كاربري‌هاي آموزشي در طرح هادي با بهره‌گيري از مدل‌هاي (GIS)، نمونه موردي، روستاي تنگ چنار

طرح هادي روستايي طرحي است كه ضمن ساماندهي و اصلاح بافت موجود، ميزان و مكان گسترش آتي و نحوه استفاده از زمين براي كاربري‌هاي مختلف را بر حسب مورد در قالب مصوبات طرح‌هاي ساماندهي فضا و سكونتگاه‌هاي روستايي يا طرح‌هاي جامع ناحيه‌اي تعيين مي‌نمايد يكي از مهم‌ترين كاربري‌ها طرح هادي، كاربري آموزشي مي‌باشد كه معمولاً با توجه به ميزان جمعيت لازم التعليم روستا و با محاسبه سطح و سرانه به دست مي‌آيد و در محدوده مصوب روستا مكان‌يابي مي‌گردد. امروزه شيوه‌هاي مختلفي براي ارزيابي تحقق‌پذيري كاربري‌هاي پيشنهادي در طرح‌هاي هادي روستايي با رويكردي علمي‌ و جامع به وجود آمده است تا بتواند با شناخت نقاط ضعف و قوت، مكان‌يابي‌هاي طرح‌ هادي، از نتايج آن در برنامه‌ريزي آينده مدد گرفته شود تا بر قدرت و كارايي آن‌ها افزوده گردد. يكي از اين شيوه‌ها، استفاده از مدل‌هاي سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) است كه در اين تحقيق سعي بر استفاده از آن در ارزيابي ميزان تحقق‌پذيري مكان‌يابي كاربري‌هاي آموزشي در طرح‌هاي هادي مجموعه روستايي تنگ چنار مي‌باشد. روش گردآوري اطلاعات در اين تحقيق به صورت كتابخانه‌اي (طرح هادي روستاي تنگ چنار) و ميداني (مشاهده، كنترل و تدقيق كاربري آموزشي در محل روستا با نقشه كاربري اراضي طرح هادي) و پردازش توسط مدل‌هاي كمي و كيفي توسط نرم‌افزار GIS مي‌باشد. يافته‌هاي تحقيق با استفاده از مدل‌ همسايگي، مدل همجواري، مدل تعيين شعاع عملكردي و مدل تحليل شبكه و حريم نشان مي‌دهد كه تحقق‌پذيري كاربري آموزشي در طرح هادي مجموعه تنگ چنار كمتر از 10 درصد بوده است كه از مهم‌ترين دلايل آن مي‌توان به مهاجرت ساكنان به شهر مهريز و يزد و كاهش جمعيت محصلين و همچنين كمبود رديف اعتبارات و بودجه‌ها عمراني ساخت مدارس اشاره نمود.