بررسي وضعيت شاخص‌هاي مسكن شهري مورد مطالعه: مناطق كلانشهر شيراز

تدوين يك برنامه استراتژيك جامع بخش مسكن لازمه بررسي كامل ابعاد گسترده مسكن و عوامل موثر بر آن ميباشد. در اين بين پرداختن به شاخص‌هاي مسكن به عنوان كليدي‌ترين و مهم‌ترين ابزار برنامه‌ريزي است؛ به بياني مي‌توان گفت شاخص مسكن ابزار سنجش وضع مسكن و روند تحول آن و همچنين ارزيابي ميزان موفقيت در تحقيق سياست‌هاي مسكن خواهد بود. پژوهش حاضر بررسي وضعيت شاخص‌هاي كمي مسكن مي‌باشد تا تعيين گردد كه كدام مناطق شهر شيراز نسبت به مناطق ديگر از بعد شاخص‌هاي مسكن در وضعيت مناسب‌تري قرار گرفته‌اند. روش پژوهش حاضر كاربردي و توصيفي تحليلي مي‌باشد. براي محاسبه وضعيت مسكن پس از تعيين معيارها و فاكتورهاي مورد بررسي با روش آنتروپي شانون وزن‌دهي شده‌اند سپس براي محاسبه شاخص‌ها از تكينك تصميم گيري چند معياره VIKOR بهره گرفته شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد مناطق 4، 3، 2، 1 به ترتيب در شرايط پايدار مي‌باشند؛ همچنين مناطق 5، 6، 7 در شرايط نيمه پايدار و مناطق 8 و 9 در نامساعدترين شرايط قرار گرفته‌اند. در اين بين منطقه 4 با ضريب 0.011 در بالاترين شرايط و منطقه 9 با ضريب 0.15 در بدترين شرايط قرار گرفته‌اند. نتايج پژوهش نگاه ويژه مسئولان و مديران شهري را در جهت بهبود شرايط و شاخص‌هاي مسكن بخصوص در مناطق نامساعد شهر شيراز مي‌طلبد.