شناسايي مناطق مستعد جهت اسكان موقت بعد از وقوع زلزله (مطالعه موردي: شهر سنندج)

يكي از مهم‌ترين مخاطرات محيطي كه با خسارات زيادي همراه است، زلزله است. با توجه به اينكه بعد از وقوع زلزله، احتمال وقوع پس‌لرزه زياد است، بنابراين شناسايي مناطق مناسب جهت اسكان موقت جمعيت بسيار حائز اهميت است، به همين دليل در اين تحقيق به شناسايي مناطق مستعد جهت اسكان موقت در شهر سنندج پرداخته شده است. اين تحقيق بر مبناي روش‌هاي توصيفيتحليلي مي‌باشد و به منظور دستيابي به اهداف مورد نظر از ۶ پارامتر (نزديكي به جاده، نزديكي به فضاي باز، نزديكي به خطوط ارتباطي، فاصله از خطوط گسل، شيب و ارتفاع) و همچنين مدل تلفيقي منطق فاري و تحليل سلسله‌مراتبي (AHP) استفاده شده است. نتايج بدست آمده بيانگر اين است كه طبقات داراي تناسب خيلي زياد و زياد، حدود ۴۱ درصد از محدوده شهري سنندج را شامل مي‌شود، اين مناطق به دليل دسترسي به فضاهاي باز، مراكز درماني و راه ارتباطي و همچنين ارتفاع و شيب كم‌تر، تناسب لازم جهت اسكان موقت را دارند. همچنين بر اساس نتايج بدست آمده، طبقات با تناسب خيلي كم و كم حدود ۳۱ درصد از محدوده را دربرگرفته است كه اين مناطق به دليل داشتن ارتفاع و شيب زياد، دور بودن از فضاهاي باز، مراكز درماني و راه ارتباطي، تناسب لازم جهت اسكان موقت را ندارند.