كيفيت زندگي و آسيب پذيري : تحليل آسيب پذيري سكونتگاه هاي شهري براي افزايش كيفيت زندگي در برابر زلزله(مطالعه موردي : محلات اسلام آباد و كارمندان شهر زنجان)

در قرن 21 پيشرفت هاي علمي تكنولوژيكي جوامع، نه تنها موجب كاهش خطرات موجود نشده بلكه باعث گسترش و توليد خطرات محلي و در سطح جهاني است كه هرگز در دوران قبل شناخته شده نيستند. در نتيجه، رفاه اجتماعي و كيفيت زندگي در يك جامعه پرمخاطره در معرض خطر است. هدف اصلي اين پژوهش ارتباط متقابل كيفيت زندگي و آسيب پذيري در محلات كم و خيلي مسئله دار شهر زنجان است. روش تحقيق توصيفي تحليليْ و پيمايشي است. براي بدست آوردن آزمون هاي توصيفي نظير ميانگين شاخص ها از نرم افزار SPss و تهيه نقشه هاي موضوعي از سيستم اطلاعات جغرافيايي(GIS) استفاده شده است. يافته ها نشان مي دهد كه ميانگين شاخص هاي كيفيت زندگي در محله كارمندان نسبت به محله اسلام آباد در وضعيت مطلوبي بوده است. همچنين شاخص هاي آسيب پذيري كالبدي در هر دو محله براساس سناريوهاي مركالي زلزله 5 و 8 ريشتري متفاوت بوده است. شدت تخريب براساس سناريو مركالي 5 ريشتري در محلات مورد مطالعه كمتر بوده در حالي كه اين ميزان براساس سناريو مركالي 8 افزايش چشمگيري خواهد داشت. بنابراين افزايش شدت تخريب ها حاكي از اين است كه محلات مورد مطالعه، آسيب پذير بوده و كيفيت زندگي ساكنان آنها تحت تاثير آسيب ها قرار خواهند گرفت.