ارزيابي و پيش‌بيني تغييرات اقليم در دهه‌هاي آينده با استفاده از ريزمقياس‌نمايي مدل‌هاي گردش عمومي جو(GCMs)

اين تحقيق به منظور پيش‌بيني مقادير بارش و دما و تعيين اقليم آينده با كاربرد مدل‌هاي گردش عمومي جو و شبيه سازي اقليمي در دوره‌هاي 2099-2070 و 2049-2020 در ايستگاه‌هاي سينوپتيكي بابلسر، گرگان، رامسر، رشت، قزوين، تهران و زنجان انجام گرديد. به منظور تهيه سناريو‌هاي اقليمي در آينده از خروجي‌هاي مدل گردش عمومي HadCM3 تحت سناريوي انتشار A2 و B2 و روش ريزمقياس نمايي آماري و به كارگيري مدل SDSM استفاده گرديد و در ادامه با استفاده از روش دومارتن اقليم آينده تعيين گرديد. نتايج حاصل از پيش‌بيني پارامترهاي اقليمي نشان داد شبيه‌سازي پارامترهاي اقليمي توسط مدل با دقت بالايي انجام گرفته است. در همه ايستگاه‌هاي مورد مطالعه بارش در دوره 2049-2020 در مقايسه با دوره مشاهداتي 2008-1979 داراي يك روند افزايشي مي‌باشد و در دوره 2099-2070 نسبت به دوره مشاهداتي(2008-1979) بارش افزايش يافته است ولي نسبت به دوره 2049-2020 داراي يك روند كاهشي مي‌باشد. درجه حرارت حداكثر، حداقل و ميانگين در دوره‌هاي 2099-2070 و 2049-2020 نسبت به دوره مشاهداتي 2008-1979 افزايش خواهد يافت. نتايج حاصل از تعيين اقليم به روش دومارتن نشان داد كه اقليم در ايستگاههاي بابلسر، قزوين، رامسر و رشت نسبت به اقليم مشاهداتي 2008-1979 در دوره‌هاي آتي تغييري نخواهد كرد. ولي در ايستگاه گرگان در دوره 2099-2070 تحت سناريو A2 اقليم از مديترانه‌اي به نيمه خشك تغيير خواهد كرد. در ايستگاه تهران در دوره 2049-2020 تحت سناريوA2 اقليم از نيمه خشك به خشك تغيير خواهد كرد. در ايستگاه زنجان در دوره 2049-2020 تحت سناريو A2 اقليم از نيمه خشك به مديترانه‌اي و در دوره 2099-2070 از اقليم مديترانه‌اي دوباره به اقليم نيمه‌خشك تغيير خواهد كرد.