نقش هيدروپليتيك هيرمند در بروز بحران هاي قومي در سيستان و بلوچستان

آب جزو منابع استراتژيك يك كشور محسوب مي شود و در قرن حاضر حكومتها غالبا به عنوان سلاحي موثر براي غلبه بر رقيبان از آن استفاده مي كنند. تامين منابع آب پايدار براي ساكنين نواحي مرزي در جلوگيري از تخليه سرزمين هاي مرزي و مهاجرت به سمت نواحي داخلي، از اركان اصلي امنيت ملي كشورهاست. در شرق ايران، رود هيرمند به عنوان شاخصه تامين امنيت و شكوفايي منطقه، نقش مهمي در همگرايي ساختار سيستمي دولت-ملتها برعهده دارد چراكه به مثابه يك شاهراه بزرگ آبي تامين كننده ثبات سياسي و اقتصادي منطقه از طريق اجراي پروژه هاي كشاورزي وآبي برقي مي باشد. اما بهره برداري يك جانبه افغانستان از هيرمند در پي رشد جمعيت و نياز به توسعه و بسترسازي براي تامين منافع سياسي-اقتصادي توانسته براي ايران چالش هاي را بوجود آورد. از اين رو اين تحقيق با روش تحليلي-توصيفي و استفاده از منابع پژوهشي به اين فرضيه مي پردازد كه نتايج عملكرد افغانستان در جلوگيري از ورود آب هيرمند به ايران به دليل سدسازي در پيوند با منافع غرب در منطقه، فعاليت نيروي هاي گريز از مركز را تحت عنوان مطالبات قومي تسهيل مي كند و ميزان نفوذ گروههاي تجزيه طلب فرامرزي را درمناطق شرقي كشور افزايش مي دهد.