بررسي تأثير برنامه‌هاي توانمندسازي در مناطق حاشيه‌نشين در افزايش مشاركت اجتماعي (مطالعه موردي : شهرستان پاكدشت)

پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير برنامه‌هاي توانمندسازي در مناطق حاشيه‌نشين در افزايش مشاركت اجتماعي انجام‌شده است. اين پژوهش از نوع توصيفي ـ تحليلي و از نظر هدف كاربردي و از نظر روش اجرا پيمايشي مي‌باشد. جامعه آماري تحقيق كليه ساكنان شهرستان پاكدشت ( محله استاد شهريار) بودند كه جمعيت مناطق حاشيه‌نشين آن در حدود سي هزار نفر تخمين زده مي‌‌شود كه به اين ترتيب حجم نمونه با استفاده از جدول كوكران عدد 379 به دست آمده است. ابزار مورد استفاده جهت جمعآوري اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است كه روايي و پايايي آن‌ها مورد تائيد قرار گرفت. پس از توزيع و جمع‌آوري پرسشنامه‌ها با استفاده از آزمون رگرسيون و نرم‌افزار SPSS داده‌ها تحليل شدند. نتايج نشان داد كه بين توانمندسازي و مشاركت اجتماعي رابطه مثبت وجود دارد. توانمند كردن مناطق حاشيه‌نشين و دادن برخي امتيازات مي‌تواند تأثيرات بسيار مؤثري بر افراد ساكن در اين محله‌ها با خود به همراه داشته باشد. و موجب بالا رفتن مشاركت اجتماعي آن‌ها شود. به‌طوركلي مي‌توان گفت توانمندسازي اجتماع‌محور و مشاركت شهروندان در مديريت شهري و محله‌اي در يك ارتباط دوسويه با يكديگر قرار دارند.