تحليل چندمعياره فضايي شهرك ها‌ و نواحي صنعتي با توجه به شاخص‌هاي توسعه پايدار (مورد مطالعه: استان هرمزگان)

ايجاد شهرك صنعتي يك سرمايه گذاري مهم و دراز مدت در روند توسعه به شمار مي رود از اين رو تعيين موقعيت مكاني آن نقش بسزايي در موفقيت و يا عدم موفقيت فعاليت هاي صنعتي (چه در درون شهرك صنعتي و چه در كارگاه هاي صنعتي مجاور) دارد. انتخاب سايت صنعتي يك تصميم استراتژيك است كه شامل موضوعات فني، اقتصادي، اجتماعي، زيست محيطي و سياسي مي باشد. اين معيارها معمولاً با استفاده از تعدادي از شاخص هاي مختلف ، بيان شده به روش هاي كمي و كيفي با برخي عدم قطعيت هاي احتمالي بيان مي شود. هدف از تحقيق حاضر پياده كردن روش فازي در تصميم گيري در انتخاب مكان شهرك ها و نواحي صنعتي در سطح استان هرمزگان است.تحقيق حاضر از نوع تحليلي-اكتشافي است. گردآوري داده ها در بخش كتابخانه‌اي (اسنادي)، متكي بر بررسي كتاب ها، مقاله هاي علمي و گزارش هاي مربوطه و در بخش اطلاعات مكاني با مراجعه به سازمان‌هاي مختلف انجام شده است. در ادامه به منظور ارزيابي و اهميت نسبي مولفه هاي موثر در ارتباط با هدف تحقيق از ابزار پرسشنامه با استفاده از (ANP) استخراج شده است. لازم به ذكر در فرايند انجام كار از نرم افزارهاي excel, matlab و ArcGIS10.5استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد، مكان يابي شهرك ها عوامل زيست محيطي (با امتياز 73) در اولويت بوده و توجه كمتري به فاكتورهاي اقتصادي-اجتماعي (با امتياز 54) شده است. همچنين از نظر شاخص‌هاي توسعه پايدار، در بين20 شهرك و ناحيه صنعتي، 35% شهرك‌ها و نواحي صنعتي شامل: شهرك صنعتي پارسيان، نواحي صنعتي حاجي آباد و ايسين، شهرك‌هاي صنعتي بندر خمير و بندرلنگه، نواحي صنعتي بشاگرد، بستك، كلاهي در وضعيت مناسبي استقرار نيافته اند، كه لزوم بازبيني در ادامه فعاليت‌ها در اين شهرك‌ها و نواحي را مي‌رساند.