بررسي شيوع اختلالات اسكلتي-عضلاني بين دندانپزشكان شهر بجنورد در سال 1397

مقدمه و هدف: بر اساس مطالعات اپيدميولوژي در حيطه كار و سلامت، شيوع اختلالات اسكلتي- عضلاني در دندان‌پزشكان رو به افزايش است. با توجه به اهميت پيشگيري از اختلالات اسكلتي- عضلاني در بين دندان‌پزشكان، مطالعه حاضر با هدف تعيين شيوع اختلالات عضلاني-اسكلتي و درگيري‌هاي مختلف بدني و عوامل مرتبط با آن در دندان‌پزشكان شهر بجنورد انجام شد. روش كار: در اين مطالعه توصيفي-مقطعي در سال 1397، 28 نفر از دندان‌پزشكان شهر بجنورد به روش سرشماري هدفمند انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌هاي نورديك از طريق مصاحبه تكميل شد. داده‌ها به كمك نرم‌افزار SPSS نسخه 22 با آزمون‌هاي توصيفي، مجذوركاي و تي تست تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها: ميانگين سن و سابقه كار افراد شركت‌كننده به ترتيب 6/32 ±38/32 و 8/02 ±12/57 سال به‌دست آمد. مطالعه روي 18 مرد و14 زن نشان داد نواحي پشت (75 درصد)، گردن (71/4 درصد)، شانه‌ها (60/7 درصد) و كمر (50 درصد) بيشترين درصد شيوع درد يا ناراحتي را داشته است. درد ناحيه گردن و شانه در زنان شيوع بيشتري داشت (0/008= P). آزمون مجذور كاي نشان داد با افزايش سن و سابقه كار، شانس ابتلا به اين اختلالات افزايش مي‌يابد. همچنين آزمون تي نشان داد افراد داراي شاخص توده بدني (BMI) كمتر يا بيشتر از حد استاندارد، بيشتر در معرض اختلالات عضلاني-اسكلتي قرار دارند. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد شيوع علائم اختلالات عضلاني-اسكلتي در گردن و اندام فوقاني زياد است. با توجه به اين موضوع، اجراي برنامه‌هاي مداخله‌اي ارگونومي و تمرينات پيشگيرانه فيزيوتراپي در محيط كار، آموزش و آگاه‌سازي دندان‌پزشكان از آسيب‌هاي واردشده ضروري به نظر مي‌رسد.