پيش بيني بهزيستي اجتماعي دانشجويان: نقش مؤلفه هاي سرسختي روان شناختي و عواطف (عاطفه مثبت و منفي)

مقدمه و هدف: بهزيستي اجتماعي دانشجويان به‌عنوان قشري تأثيرگذار كه با تجارب مختلف در جامعه، دانشگاه و خانواده مواجه هستند، تحت تأثير عوامل مختلفي قرار دارد؛ بنابراين هدف مطالعه حاضر بررسي نقش مؤلفه‌هاي سرسختي روان‌شناختي و عواطف (عاطفه مثبت و منفي) در پيش‌بيني بهزيستي اجتماعي دانشجويان بود. روش كار: روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل تمامي دانشجويان دانشكده پرستاري و مامايي شهر قائن در سال تحصيلي 1400-1399 بودند كه به روش نمونه‌گيري در دسترس و با استفاده از جدول گجرسي و مورگان، 180 نفر انتخاب شدند و به پرسش‌نامه‌ها به‌صورت آنلاين پاسخ دادند. ابزار گردآوري اطلاعات شامل مقياس سرسختي روان‌شناختي كيامرثي و همكاران (1377)، مقياس ارزيابي عاطفه مثبت و منفي واتسون و همكاران (1988) و خرده‌مقياس بهزيستي اجتماعي كيز و ماگيارمو (2003) بود. براي تحليل داده‌ها از آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه به شيوه هم‌زمان با نرم‌افزار SPSS نسخه 25 استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد همبستگي بين عاطفه مثبت و سرسختي روان‌شناختي با بهزيستي اجتماعي مستقيم، اما همبستگي بين عاطفه منفي با بهزيستي اجتماعي معكوس و معنا‌دار بود (0/01 P). همچنين نتايج رگرسيون نشان داد عواطف و سرسختي روان‌شناختي 40 درصد از واريانس بهزيستي اجتماعي را تبيين مي‌كند. نتيجه‌گيري: نتايج بر بهبود ويژگي سرسختي روان‌شناختي و ارتقاي عاطفه مثبت در راستاي افزايش بهزيستي اجتماعي دانشجويان در ايام كرونا تأكيد مي‌كند.