مقايسه اثربخشي معنويت درماني و روان شناسي مثبت نگر بر خوش بيني در بيماران مبتلا به سرطان خون

مقدمه و هدف: سرطان خون يكي از انواع شايع سرطان است كه به مجموعه بيماري‌هايي گفته مي‌شود كه سلول‌هاي نافرمان، جزء مجموعه دستگاه گردش خون بدن انسان هستند. هدف اين پژوهش، مقايسه اثربخشي آموزش‌هاي معنويت‌درماني و روان‌شناسي مثبت‌نگر بر خوش‌بيني در بيماران مبتلا به سرطان خون بود. روش كار: پژوهش حاضر از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري با گروه شاهد بود. جامعه آماري پژوهش شامل تمام افراد مبتلا به بيماري سرطان خون مراجعه‌كننده به بيمارستان وليعصر شهر خرمشهر در سال 1398 به تعداد 98 نفر بودند كه از بين آن‌ها، 45 بيمار (سه گروه 15 نفره) به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. به‌منظور گردآوري داده‌ها از پرسش‌نامه‌ خوش‌بيني شير و كارور (1993) استفاده شد. گروه‌هاي آزمايش تحت آموزش معنويت‌درماني (12 جلسه 90 دقيقه‌اي) و روان‌شناسي مثبت‌نگر (14 جلسه 90 دقيقه‌اي) قرار گرفتند؛ اما گروه شاهد هيچ‌گونه مداخله‌اي دريافت نكرد. داده‌ها با استفاده از آزمون آماري تحليل كوواريانس تك‌متغيره تجزيه‌وتحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد هر دو درمان معنويت‌درماني و روان‌شناسي مثبت‌نگر بر افزايش خوش‌بيني در بيماران مبتلا به سرطان خون اثربخش بودند (0/001 P) و بين اثربخشي آموزش‌هاي معنويت‌درماني و روان‌شناسي مثبت‌نگر بر افزايش خوش‌بيني در بيماران مبتلا به سرطان خون، تفاوت معني‌داري به نفع آموزش معنويت‌درماني وجود داشت (0/001 P) و اين نتيجه تا مرحله پيگيري تدوام داشت. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج پژوهش مي‌توان از معنويت‌درماني و روان‌شناسي مثبت‌نگر به‌منظور افزايش خوش‌بيني در بيماران مبتلا به سرطان خون بهره برد.