بررسي فرهنگ اصطلاحات زبان فرانسه و فرهنگ زبان كوچه

A Review on Two Little French-Persian Dictionaries

فرهنگ‌نويسي جديد يك­‌زبانه در ايران با علي‌­اكبر دهخدا و سپس محمد معين آغاز شد و در دهه­‌هاي اخير با فرهنگ الفبايي قياسي مشيري و فرهنگ معاصر فارسي صدري افشار و فرهنگ روز سخن انوري ادامه پيدا كرد. تدوين فرهنگ­‌هاي دوزبانه پس از رنسانس آغاز شد. نخستين فرهنگ دوزبانۀ فرانسه به فارسي در قرن نوزدهم و در پاريس تأليف شد. تدوين فرهنگ‌­هاي دوزبانۀ فرانسه به فارسي در اوايل قرن بيستم و با جان شليمر ادامه يافت. شمار فرهنگ­‌هاي دوزبانۀ فرانسه به فارسي كه در ايران و فرانسه تأليف شده‌­اند حدود 130 عدد است. دو نمونه از فرهنگ‌هاي دوزبانۀ فرانسه به فارسي يكي فرهنگ اصطلاحات زبان فرانسه و ديگر فرهنگ زبان كوچه است كه در سه دهۀ اخير تأليف شده‌­اند. در اين دو فرهنگ مسائلي دربارۀ انتخاب داده و انتخاب مداخل اصلي و فرعي و تعاريف مدخل­‌ها و تناسب عنوان با محتواي كتاب وجود دارد كه هر­يك بررسي و نقد شده است.

The first French-Persian bilingual dictionary was published in Paris by John-Baptiste Nicolas in 1885. French language started with Safavid dynasty in Iran but spread out in the time of Naser Al-Din Shah Qajar. Bilingual dictionary continued to publish in twenty century by John Schlimmer. He published in 1874 a French-Persian dictionary. The number of bilingual French-Persian dictionaries that are published in French and in Iran are more than 130. Two examples of these kinds of dictionary that was released in three recent decades are “Petit dictionnaire des expressions et proverbs” and “Petit dictionnaire de la langue verte” by Mohamad Taghi Ghiyasi. In this paper these books were criticized by the point of view of content, title, entry, data, manner of data collection and the definition.