اثر جايگذاري كيسه، مايه‌زني ريشه‌ها با قارچ و سطح‌هاي مختلف آبياري بر رشد و ويژگي‌هاي ميوه‌ هلو در كشت ريشه منقسم

كاربرد روش‌هاي مناسب جهت افزايش راندمان گياهان در استفاده از آب مهمترين عامل موفقيت در توليد محصول‌هاي باغي در ايران مي‌باشد. براي كاهش تنش‌ خشكي در هلوي رقم ردتاپ روي پايه GF677، آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار صورت گرفت. تيمارها شامل جايگذاري كيسه در كنار درخت در سه سطح (بدون كيسه، داراي يك كيسه و داراي دو كيسه)، سطح‌هاي مختلف آبياري (50، 75 و 100% ظرفيت زراعي) و مايه‌زني ريشه‌ها با قارچ (بدون قارچ، قارچ مايكوريزا و قارچ تريكودرما) اعمال شدند. نتيجه‌ها نشان داد بيشترين شاخص كلروفيل و شمار ميوه در تيمار جايگذاري دو كيسه، آبياري كامل و مايه‌زني با قارچ تريكودرما حاصل گرديد كه نسبت به شاهد افزايش 18درصدي و 1.8 برابري داشت. تيمار بدون جايگذاري كيسه، آبياري كامل و مايه‌زني با قارچ مايكوريزا و تيمار جايگذاري يك كيسه، آبياري 75 % و مايه‌زني با قارچ تريكودرما به‌ترتيب بيشترين رشد قطر تنه و رشد شاخساره را ايجاد كردند. تيمار بدون جايگذاري كيسه، آبياري 75 % و بدون مايه‌زني قارچ بيشترين ماده‌هاي‌ جامد محلول و شاخص TSS/TA را ايجاد كرد. در كل جايگذاري كيسه ميزان تنش خشكي را كاهش داد و تيمار جايگذاري يك كيسه و آبياري 75 % و مايه‌زني با قارچ مايكوريزا به دليل افزايش شاخص‌هاي رشدي، عملكردي و كيفي پيشنهاد مي‌شود.