رابطه پايه سهامداري و نوسانات بازدهي سرمايه‌گذاري در شركت‌هاي صنعتي پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه ميان پايه سهامداري و نوسانات بازدهي سرمايه‌گذاري شركت‌هاي صنعتي پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران است . در اين بررسي صد شركت فعال در بورس اوراق بهادر تهران كه سطح نقد شوندگي نسبتا بالاتري داشته‌اند به‌عنوان نمونه در بازه زماني6 ساله (1398-1393) انتخاب ‌ شدند. در اين راستا از مدل رگرسيون داده هاي تابلويي استفاده شد. با توجه به وجود مشكل واريانس ناهمساني در نتايج تخمين ها، روش GLS براي تخمين پارامترهاي مدل بكار گرفته شد. هم‌چنين، بر اساس آزمون اثر ثابت تكراري و آزمون هاسمن،  مدل اثرات تصادفي بر مدل اثرات ثابت ترجيح داده شد. ازاينرو، مدل رگرسيون تابلويي با آثار تصادفي صورت‌بندي شد. نتايج نشان مي دهند كه با افزايش تعداد سهامداران بزرگ شركت‌هاي صنعتي و درصد مالكيت آنها، دو اثر بوجود مي‌آيد. اثر اول به كاهش رفتار گله‌اي سهامداران بزرگ و متعاقبا به كاهش سطح نوسان بازده شركت‌هاي صنعتي مربوط مي‌شود. اثر دوم به نوسانات قيمتي سهم مربوط مي‌شود كه از اثرات معاملاتي سهامداران بزرگ ناشي شده است. همچنين، با افزايش تعداد سهامداران بزرگ و درصد مالكيت آنها، به‌تدريج تاثير بازار معاملاتي سهامداران بزرگ بر نوسان بازدهي شركت ها از تاثير مطلع‌تر بودن آن‌ها برتر  مي شود.