ارائه الگوي مديريت زنجيرهٔ تأمين سبز جهت توسعهٔ پايدار محيط زيست با رويكرد مبتني بر نظريهٔ داده‌بنياد و ديمتل

مدل مديريتي زنجيرهٔ تأمين سبز، جهت حفاظت از محيط زيست است و شركت‌ها با استفاده از آن ‌مي‌توانند با توجه به آينده‌نگري تأثيرات منفي زيست‌محيطي را كاهش داده و به استفاده مطلوب از منابع و انرژي دست يابند. هدف از مقالهٔ حاضر اين است كه با استفاده از روش كيفي داده‌بنياد به شناسايي و تدوين الگوي زنجيرهٔ تأمين سبز در صنعت پتروشيمي استان فارس بپردازد و ميزان اثرگذاري و اثرپذيري‌ها را با روش ديمتل بررسي نمايد. روش گردآوري داده‌ها، مطالعه اسناد و مصاحبه با 20 نفر از خبرگان آگاه از موضوع مورد بحث، با به‌كارگيري روش نمونه‌گيري گلوله‌برفي است. براي تحليل داده‌هاي كيفي، از سه مرحلهٔ كدگذاري باز، محوري، انتخابي استفاده شده است. همچنين اولويت‌بندي معيارها با استفاده از روش ديمتل و پرسشنامه صورت گرفت. نتايج مطالعهٔ حاضر، نشان‌دهنده استخراج 21 كدگذاري محوري و 90 كدگذاري باز، در روش كيفي داده‌بنياد است كه در قالب مدل پارادايمي قرار گرفت. سپس با استفاده از مقايسات زوجي در روش ديمتل پس از محاسبه وزن، جهت رتبه‌بندي نهايي معيارهاي انتخابي زنجيرهٔ تأمين سبز، نشان مي‌دهد كه معيارهاي محوري طراحي فرايندهاي سبز، مشتريان و ساير نهادهاي بيروني، نوآوري سبز، رويكردهاي مديريت محيط زيستي، قابليت‌هاي تأمين‌كنندگان سبز، مديريت منابع انساني، بهبود عملكرد محيط زيست، مديريت و بهينه‌سازي مصرف انرژي (داراي مقدارهاي بزرگتر از حد آستانه)، داراي درجه اهميت (وزن) بالاتري هستند.