ارزيابي شاخص‌هاي آلودگي عناصر سمي بالقوه در خاك‌هاي شهرستان چادگان اصفهان، با نگرشي به اطراف مناطق مسكوني

امروزه آلودگي خاك هاي كشاورزي توسط انواع آلاينده هاي مخرب به يكي از معضلات زيست‌محيطي بشر تبديل شده است. منابع مختلف ايجادكننده آلودگي شامل انواع آلاينده‌هاي كشاورزي و نفتي، فلزات سنگين، ضايعات صنعتي، و غيره سبب كاهش كيفيت خاك، گسترش آلودگي در آب‌هاي زيرزميني، و بروز ساير مشكلات زيست‌محيطي مي‌شود؛ گرچه عدم مديريت صحيح دفع مواد آلي نيز مي تواند افزايش غلظت املاح و فلزات سنگين و ريزجانداران بيماري‌زا را در پي داشته باشد. در اين پژوهش، با هدف بررسي و اندازه‌گيري غلظت فلزات سنگين و عناصر سمي بالقوه، تعداد 128 نمونه از خاك منطقه شمال غربي شهرستان چادگان در مناطق مختلف و اطراف مناطق شهري انتخاب شد تا، ضمن دستيابي به ميزان غلظت اين فلزات، مناطق پر خطر و آلوده مشخص شود. نتايج حاصل از تجزيه ICP نمونه‌هاي خاك اين منطقه نشان داد روند تغييرات غلظت فلزات سنگين و عناصر سمي بالقوه به صورت Cr Sr Mn Ni Zn B Cu Y Pb Sc Ba است. نتايج شاخص‌هاي خاك بيانگر آن بود كه خاك‌هاي مورد مطالعه داراي آلودگي كم يا فاقد آلودگي‌اند. نتايج ضريب آلودگي حاكي از آن بود كه به جز عنصر سرب، كه در بعضي از نقاط نمونه‌برداري داراي غني‌شدگي متوسط است، مابقي عناصر داراي غني‌شدگي ضعيف‌اند. شاخص بار آلودگي نشان داد نمونه‌هاي مورد مطالعه آلودگي ندارند و غلظت مناسب دارند. اين در حالي است كه غني‌شدگي كروم و مس و سرب در بعضي از نقاط نمونه‌برداري در حد متوسط است كه اين غني‌شدگي را مي توان آلودگي با منشأ زمين‌زاد در نظر گرفت.