آسيب شناسي «آيين نامه انضباطي دانشجويان» از منظر پيشگيري از سوء مصرف مواد اعتيادآور

پيشگيري از سوء مصرف مواد اعتيادآور در ميان دانشجويان مستلزم طراحي و اجراي آيين نامه انضباطي است كه در آن، نسبت به كليه رفتارهاي مؤثر بر اين آسيب اجتماعي اعم از تبليغ، تشويق و تحريك به استعمال و نگهداري و توزيع آلات و ادوات استعمال، تخلف انگاري صريح و جامعي انجام گرفته باشد. به‌علاوه، در قبال دانشجوي معتاد، نمي توان بدون توجه به اهداف و سازوكارهاي اصلاحي درماني از تدابير طرد كننده استفاده نمود. زيرا چنين برخوردي موجب غفلت از علت و تمركز بر روي معلول شده و با محروم نمودن دانشجوي معتاد از ادامه تحصيل، وي را در اعتياد بيشتر فرو خواهد برد. افزون بر اين، رعايت اصل تناسب ميان تخلف و مجازات انضباطي، نقش موثري در تحقق اهداف پيشگيرانه خواهد داشت. تحقيق حاضر با روش توصيفي تحليلي به بررسي نقايص آيين نامه انضباطي دانشجويان در جهت پيشگيري از سوء مصرف مواد اعتيادآور در ميان دانشجويان پرداخته است. با توجه به مباني جرم شناسي، نتايج تحقيق نشان داد كه آيين نامه مذكور به لحاظ نقص هايي كه در تخلف انگاري تمامي رفتارهاي مرتبط با سوء مصرف مواد اعتيادآور، عدم توجه به سازوكارهاي اصلاحي درماني و نامتناسب بودن نظام تنبيه گذاري دارد، فاقد قابليت لازم جهت پيشگيري از سوء مصرف مواد اعتيادآور در ميان دانشجويان است.