برآورد خطر فرسايش كناره اي رودخانه طالقان با استفاده از مدل BEHI

رودخانه فراهم كننده آب و انرژي براي طبيعت و انسان است و مي‌توان گفت تامين آب مهمترين نقش اقتصادي رودخانه است. پديده فرسايش و انتقال رسوب از جمله فرآيندهاي هيدروديناميكي مهمي است كه بسياري از سيستم‌هاي هيدروليكي نظير حو ضه هاي آبريز، رودخانه ها، سواحل و بنادر، سدها، پل ها، جاده ها، كشتزارها و تأسيسات عمراني را متأثر مي‌سازد. رودخانه طالقان يكي از رودخانه هاي مهم دامنه جنوبي البرز مي باشد. اين رودخانه متأثر از عوامل مختلفي چون زمين شناسي، شيب، كاربري اراضي، شرايط هيدروليكي جريان و رفتار مورفولوژيكي پويايي دارد. هدف اين پژوهش بررسي وضعيت پايداري كناره رودخانه طالقان با استفاده از مدل هاي رياضي و آماري و مقايسه نتايج آن با مشاهدات ميداني است. براي رسيدن به اين هدف در اين پژوهش با استفاده از روش BEHI و تحليل آماري واريانس يك طرفه (ANOVA) استفاده شده و سپس با مشاهده‌هاي ميداني و بصري مقايسه شده است. نتايج نشان داد كه خطر فرسايش كناره در مقاطع بالادست با توجه به امتيازدهي متوسط و زياد مي‌باشد و در مقاطع پايين دست ميزان خطر فرسايش كناره اي زياد و خيلي زياد مي باشد. و با توجه به نتايج به دست آمده از تحليل واريانس يك طرفه (ANOVA) ميزان تأثيرگذاري شيب و دبي بالاتر از بقيه پارامترها بوده و پارامترهاي معني دار در اين تحليل شامل عمق متوسط، دبي لبالبي، ارتفاع كناره، دبي و شيب مي باشد. با توجه به نتايج به دست آمده كناره هاي فرسايش پذير شناسايي شدند.