تاثير طرحواره درماني هيجاني بر شدت افسردگي، بد تنظيمي هيجاني و طرحواره‌هاي هيجاني بيماران مبتلا به اختلال افسردگي اساسي

مقدمه: اختلال افسردگي اساسي به عنوان يكي از اختلال ‌هاي شايع روانشناختي است كه اغلب با بي‌لذتي، خلق پايين، بي ‌حالي، حواس‌پرتي، تغييرات خواب و اشتها و احتمال وجود افكار خودكشي مشخص مي‌ شود. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي طرحواره درماني هيجاني بر شدت افسردگي، بد تنظيمي هيجاني و طرحواره‌هاي هيجاني بيماران مبتلابه اختلال افسردگي اساسي انجام شد.روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعه آزمايشي با طرح پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش بيماران مبتلا به افسردگي كه در سال ۱۳۹۹ به مراكز بهداشتي شهرستان خوي مراجعه كرده بودند. از ميان آن‌ها ۳۰ نفر به‌طور تصادفي انتخاب و در دو گروه آزمايشي و كنترل قرار گرفتند. براي گروه آزمايشي جلسات درماني يك ساعته به صورت هفتگي برگزار شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه بك (BDIII) و پرسشنامه تنظيم هيجاني (ERQ) و پرسشنامه طرحواره‌هاي هيجاني نسخه دوم (LESSII) جمع‌آوري شده و بعد از جمع‌آوري داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس چند متغيره در نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۶ مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.يافته‌ها: نتايج نمرات پس‌آزمون شدت افسردگي، سركوبي، ارزيابي مجدد و طرحواره‌هاي هيجاني انطباقي و غيرانطباقي نشان داد كه بين دو گروه آزمايش و كنترل تفاوت معني‌داري وجود دارد (۰/۰۰۱ p). اندازه اثر طرحواره درماني هيجاني در كاهش شدت افسردگي (۰/۸۶)، سركوبي (۰/۶۳)، ارزيابي مجدد (۰/۶۹)، طرحواره‌هاي هيجاني انطباقي (۰/۷۴) و طرحواره‌هاي هيجاني غيرانطباقي (۰/۷۸) بود.نتيجه‌گيري: طرحواره درماني هيجاني به‌ عنوان درماني نوظهور متمركز بر هيجان مي‌تواند به‌ عنوان درماني مؤثر و كارآ براي كاهش افسردگي، بد تنظيمي هيجاني و اصلاح طرحواره‌هاي هيجاني به كار برود.