بررسي نقش مناطق ويژه اقتصادي در ميزان اشتغال‌زائي و سطح رفاه

يكي از راه‌هاي توسعه منطقه‌اي توجه به بحث مناطق ويژه اقتصادي است. ايجاد مناطق ويژه اقتصادي با هدف افزايش و توسعه صادرات، ايجاد اشتغال، جذب سرمايه‌گذاري و انتقال تكنولوژي و افزايش درآمد عمومي و ساير موارد صورت مي‌پذيرد و پيامدهاي اقتصادي، سياسي، اجتماعي و فرهنگي گسترده‌اي را باخود به ارمغان مي‌آورد. هدف پژوهش حاضر بررسي نقش مناطق ويژه اقتصادي در ميزان اشتغال‌زائي و سطح رفاه در شهرهاي ساحلي شمالي است. ايجاد مناطق ويژه اقتصادي يكي از اهداف برنامه‌ريزي‌هاي راهبري، منطقه‌اي و ملي است كه با هدف افزايش اشتغال و رفاه عمومي انجام مي‌گيرد. اجراي چنين برنامه‌هايي مستلزم هزينه و فعاليت‌هاي گسترده‌اي است كه بايد پيامدهاي آن پاسخگوي زمان و هزينه بالاي آن باشد. جامعه آماري اين پژوهش شامل مديران و كارشناسان مناطق ويژه اقتصادي در سه منطقه اميرآباد، نوشهر و آستارا به تعداد 136 تن مي‌باشد. روش تحقيق از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش گردآوري داده‌ها، توصيفي پيمايشي است. ابزار اصلي گردآوري داده‌ها، پرسشنامه است كه سطح روايي و پايايي آن، براي تمامي سازه‌ها اندازه‌گيري و تائيد شد. پس از تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از معادلات ساختاري در قالب نرم‌افزار Lisrel مشخص شد كه: مناطق ويژه اقتصادي نقش مثبت و معني‌داري در ميزان اشتغال در شهرهاي ساحلي شمالي دارند اما؛ بين مناطق ويژه اقتصادي و سطح رفاه ساكنين شهرهاي ساحلي شمالي رابطه معناداري يافت نشد.