ارزيابي نقش عوامل محيطي در شكل گيري استقرارهاي اشكاني شهرستان خوسف، استان خراسان جنوبي، شرق ايران

فعاليت انسان همواره در بستر محيط جغرافيايي انجام مي شود. از يك‌سو، بستر جغرافيايي باعث تغييراتي در فرهنگ و كنش انسان و از سوي ديگر انسان با فرهنگ و فناوري خود به‌منظور انطباق و غلبه بر محدوديت هاي محيطي، به ايجاد تغييراتي در محيط طبيعي دست مي يازد. در واقع انسان در طول زمان با افزايش شناخت محيطي خود، سعي نموده استقرارها و زيستگاه هاي خود را معمولاً در مكان هاي داير سازد كه بهره وري از يك چشم انداز را افزايش دهد. پرسش اصلي پژوهش حول ارتباط و نقش عوامل محيطي در الگوي مكان يابي استقرارهاي اشكاني شهرستان خوسف در حاشيه شرقي كوير لوت است. اين پژوهش با روش توصيفي-تحليلي انجام گرفته و براي تحليل داده ها و الگوي پراكنش از نرم‌افزارهاي سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) و SPSS و روش هاي تحليل همبستگي و خوشهبندي استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه با توجه به فقدان منابع آب دائم در منطقه، دسترسي به منابع آب پايدار (قنات) مهم‌ترين عامل در شكل گيري استقرارهاي اين دوره بوده است. پس از منابع آب، درجه شيب و نوع خاك از ديگر عوامل مهم در شكل گيري محوطه هاي اشكاني است. همچنين در تحليل خوشه بندي مشخص شد كه دو الگو شامل يك مركز محلي نسبتاً وسيع و تعدادي روستاي كوچك در اطراف آن قابل شناسايي است.