تحليل و بررسي سازگاري رمزپردازي با دو مبناي اصالت وجود و اصالت ماهيت

رمزپردازي در عرصه متافيزيك شيوه‌اي است كه همواره در اديان و مكاتب متعدد حِكمي و عرفاني و همچنين هنرهاي سنتي نظير هنر اسلامي ايراني مورد توجه بوده و به صورت گسترده‌اي به كار رفته است. كاربست اين شيوه مستلزم فراهم نمودن مباني وجودي و معرفتي خاص خود است. با توجه به اينكه رمزپردازي متافيزيكي مربوط به عرصه وجود و هستي است و در حكمت اسلامي اصالت وجود و اصالت ماهيت دو مبنايي هستند كه در حوزه مباحث هستي‌شناختي مطرح‌اند و طرفداران هر يك از اين مباني استدلال هاي خاص خود را ارائه نموده اند؛ لذا مسأله اين پژوهش بررسي سازگاري اين دو مبنا با رمزپردازي است؟ كدام مبنا بر ديگري ارجحيت دارد و دلايل اين رجحان چيست؟ دستاورد اين پژوهش با توجه به رويكرد عميق و وسيع مبناي اصالت وجود به هستي و همچنين ابتناي رمزپردازي متافيزيكي بر اساس نگاه تشكيكي و ساختار ذومراتبي هستي، اين است كه رمزپردازي با مبناي اصالت وجود سازگار است و اين مبنا بر اصالت ماهيت رجحان دارد زيرا اصالت ماهيت قادر نيست بنيان نظري رمزپردازي را تأمين نمايد. اين مدعا در اين مقاله به روش توصيفي تحليلي و استدلال عقلي تبيين و تحليل مي شود.