سياستِ جناييِ پيشگيرانه ناظر بر تهديد و تخريب آبزيان در ايران

Preventive Criminal Policy on Threats and Destruction of Aquatic in Iran

حمايت از منابع آبزيان، به‌عنوان سرمايه ملي و بستري كه نسل امروز و نسل‌هاي بعد بايد در آن حيات اجتماعي رو به رشدي داشته باشند در همه نظام‌هاي حكومتي مدنظر قرارگرفته است آبزيان يكي از مهم­ترين منابع غذايي بشر را تشكيل مي­دهند، لذا از جنبه­هاي مختلف اقتصادي، تجاري، اشتغال و سلامت جامعه حائز اهميت مي­باشند. ولي به علت فعاليت­هاي غيراصولي انسان­ها، اين ذخاير عظيم الهي در در حال تخريب و نابودي است. لذا حمايت و حفاظت از منابع آبزيان و پيشگيري از خطرات احتمالي امري ضروري به نظر مي­رسد. اين نوشتار باهدف بررسي سياست جنايي پيشگيرانه ناظر بر تهديد و تخريب آبزيان در ايران به نگارش در آمده است.شيوه تحقيق كتابخانه‌اي و به‌صورت تحليلي توصيفي است. يافته‌هاي تحقيق آن است كه صرف مداخله كيفري براي حمايت و حفاظت از منابع آبزيان كافي و مؤثر نبوده، بلكه نيازمند پيشگيري اجتماعي از قبيل آموزش و آگاهي، فرهنگ‌سازي، مشاركت مردم و راهبردهاي پيشگيرانه وضعي مثل نظارت و بازرسي و افزايش خطرات ارتكاب جرم مي­باشد. البته در اين راه متوليان امر ضمن اعتقاد بر تدابير پيشگيري غير كيفري، به‌طور مستمر در اين راه تلاش مضاعف كنند. و از اين طريق به پايداري محيط‌زيست جانوري بدون توسل به طرق كيفري كمك شاياني داشته باشند.

The protection of aquatic resources, as a national capital and a platform in which today's generation and future generations should have a growing social life, has been considered in all systems of government. Aquatic animals are one of the most important human food resources. Various economic, commercial, employment and community health aspects are important. But due to the unprincipled activities of human beings, these great divine resources are being destroyed. Therefore, protection of aquatic resources and prevention of potential hazards seems necessary. This article has been written with the aim of investigating the preventive criminal policy regarding the threat and destruction of aquatic animals in Iran. The research method is library and descriptive-analytical. The findings of the study indicate that criminal intervention alone is not sufficient and effective to protect and conserve aquatic resources, but requires social prevention such as education and awareness, culture, public participation and preventive strategies such as monitoring and inspection and increase the risk of crime. . Of course, in this way, the authorities, while believing in non-criminal prevention measures, should continuously redouble their efforts in this way. So they can contribute to the sustainability of the animal environment without resorting to criminal means.