بررسي نقش ديوارها در خوانش ديالكتيك گسست و پيوند خانه‌هاي معاصر مبتني بر تجربۀ زيستۀ كاربران

بيان مسئله: يكي از وظايف اصلي معماري تنظيم ارتباط بيرون و درون است. عدم توجه به چگونگي ارتباط بيرون و درون و هم‌زيستي موجود بين آنها از جمله مشكلاتي است كه معماري امروز با آن مواجه است و نتيجة آن كم‌بهره‌ماندن محيط زندگي از كيفيت لازم و نارضايتي افراد از فضاهاي سكونتي است. ديوارها به‌عنوان اولين واسطة بيرون و درون، تنظيم‌كنندة ديالكتيك گسست و پيوند انسان و محيط هستند كه در ادوار گوناگون، اشكال متفاوتي به خود گرفته‌اند. چگونگي تأثيرگذاري ديوارها بر ادراك كاربر فضا از ديالكتيك گسست و پيوند پرسشي است كه پژوهش حاضر به دنبال فهم آن است. هدف پژوهش: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ديوارها در ديالكتيك گسست و پيوند، به دنبال ارائة مدلي برآمده از ادراك كاربر فضاست تا شرح‌دهندة چگونگي تقابل عوامل گوناگون در اين فرايند باشد. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع كيفي با پارادايم تفسيري و به روش داده‌بنياد صورت گرفته است. با نمونه‌گيري نظري هدفمند، به روش گلوله‌برفي، مطلعان كليدي جهت انجام مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختاريافته انتخاب شدند. جمع‌آوري داده‌ها تا مرحلة اشباع نظري پيش رفت و در نرم‌افزار «مكس كيو.دي‌.اي.» مورد تحليل و كدگذاري سه‌مرحله‌اي با روش سيستماتيك اشتراوس و كوربين قرار گرفت و در قالب مدل پارادايمي كرسول ارائه شد. نتيجه‌گيري: مدل به‌دست‌آمده نشان داد كه تغيير ديالكتيك گسست و پيوند وابسته به بستر زماني و مكاني بوده و حاصل تقابل عوامل گوناگون است. در اين راستا پديدة مركزي مدل به‌دست‌آمده، به نام مونولوگ ديوار، بيان‌كنندة ادراك فازي كاربر فضا از نقش ديوارها در ديالكتيك گسست و پيوند بود. به اين معني كه در طيف گسست تا پيوند بناهاي عصر حاضر، نحوة ادراك افراد متمايل به محدودة «بيشتر گسست تا پيوند» بود، ضمن اينكه مؤثرترين پارامتر در نحوة ادراك، پارامترهاي فردي شناخته شد.

Problem statement: One of the main tasks of architecture is to regulate indoor and outdoor communication. Lack of attention to this communication and coexistence between them is one of the problems that architecture faces today and the result is the lack of quality in living spaces and dissatisfaction of humans in residential spaces. The walls, as the first mediator between outside and inside, regulate this dialectic between man and environment, which have taken different forms in different periods. How walls affect the user’s perception of space from the dialectic of rupture and connection is a question that the present study seeks to understand. Research objective: This study aims to investigate the role of walls in the dialectic of rupture and connection, to develop a model based on the perception of users and explain how different factors interact in this process. Research method: The present study is qualitative with an interpretive paradigm Grounded theory method. Key informants has been selected with snowball method and sampling method is purposive theoretical with semi structured inteviews.. Data collection proceeded until reaching to theoretical saturation and was analyzed and three step coded in Max QDA software with the systematic method of Strauss and Corbin and presented in the form of Creswell paradigm model. Conclusion: The obtained model showed that the dialectical change of rupture and connection, is dependent on the time-space context and is the result of the interaction of various factors. In this regard, the central phenomenon of the obtained model, called the wall monologue, reflectsthe fuzzy perception of the users from the role of walls in the dialectic of rupture and connection. This means that in the range of rupture and connection of today’s houses, the perception of users, is in the range of “more rupture than connection”, while the individual parameters, were recognized as the most effective parameter in the perception process.