عنوان مقاله :
نقش رهيافت شبكه بر تعامل كنشگرانِ طراحي جمعي
پديد آورندگان :
زارع، فاطمه دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي - گروه معماري، تهران، ايران , بذرافكن، كاوه دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي - گروه معماري، تهران، ايران , ايراني بهبهاني، هما دانشگاه تهران - دانشكده محيط زيست، تهران، ايران , منصوري، بهروز دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي - گروه معماري، تهران، ايران
كليدواژه :
معماري , روند طراحي , كنشگر-شبكه , ديگري , گفت‌وگوپذيري , شبكۀ هم‌طراحان
چكيده فارسي :
بيان مسئله: تحولات حوزة فناوري اطلاعات تغييراتي بنيادين در بستر طراحي جمعي ايجاد كرده است. جميع اين تغييراتْ پارادايم جديدي را تحتِ تحول رهيافت شبكه شكل داده كه در پيِ آن درك فردي و عمومي از عمل طراحي جمعي متحول شده است. در چنين شرايطي، طراحي‌اي با برهم‌كنش دست‌كم دو شبكة هم‌زمان شكل گرفته كه در آن مطالعة كيفيت مذاكرات كنشگران و نحوة كنش امري ضروري است.
هدف پژوهش: هدف اين پژوهش تبيين تأثير هم‌كنش شبكه‌ها بر روند طراحي جمعي با تعريف (1) كنشگران، (2) مذاكرات شبكة هم‌طراحان و (3) رديابي مسير كنشگري است، و در اين مسير در جست‌وجوي پاسخ به مسئلة «چگونگي تأثير رهيافت شبكه بر كنش طراحان در روند طراحي معماري» است.
روش پژوهش: اين پژوهش، با روش‌شناسي كيفيِ مبتني بر نظرية كنشگر-شبكه، به مطالعة كنشگران طراحي جمعي مي‌پردازد. از اين رو، ابتدا با مطالعة متون، مقوله‌هاي تأثيرگذار بر مذاكرات شبكه تبيين و سپس، با قياس ميان دو سناريو اجرايي، روند كنشگري در طراحي جمعي مشخص شده است. بدين ترتيب، پژوهش حاضر از منظر نتايج، كاربردي است و با اتخاذ راهبرد استدلال منطقي در قبال داده‌هاي كيفي درصدد پاسخ به پرسش خود است.
نتيجه‌گيري: نظرية كنشگر-شبكه، با تغيير نقش طراح، بستري مناسب براي رديابي كنشگران انساني و غيرانساني ايجاد مي‌كند. در اين مسير، شبكة هم‌طراحان با محوريت چهار مقولة ديگرپذيري، نقدپذيري، باور مشترك و اشتراك‌گذاري قابل تبيين است. علاوه بر آن، تحليل دو سناريو اجرايي نشان مي‌دهد كه با پذيرشِ كنشگر جديدْ روند طراحي در مسيري چرخشي ميان پيوندهاي شبكه تكامل مي‌يابد و تيم‌ها آزادي عمل بيشتري دارند. ويژگي پويايي لحظه‌اي در روند طراحي مشهود است و با پيوستن گرهِ جديدْ شبكه‌اي جديد شكل مي‌گيرد و روند طراحي همانند چرخه‌اي دروني با پيوندهاي درهم‌آميخته ايجاد مي‌شود. در نهايت، رهيافت شبكه با ايجاد تغييرات نه‌تنها در سطح تكنيكي منشأ اثر است بلكه، به‌مثابة پارادايمي جديد، الگوي طراحي را متحول مي‌كند و بهره‌مندي از آن سبب تسهيل خوانش پيچيدگي‌هاي روند طراحي مي‌شود.
چكيده لاتين :
Problem statement: Architectural co-design has been facilitated through the development of digitalism. This has shifted to a new paradigm which has evolved the understanding of design process. As a result, design process has been changed in both technical and philosophical aspects and co-design, consequently, has acknowledged The Other in the design process. Accordingly, design is formed by interaction of at least two simultaneous networks.
Research objectives: This paper aims to focus on design as a socio-technical process by analyzing dimensions of actors, quality of network dialogue and the process of network in co-design.
Research methods: The Actor-Network Theory is applied to study the actors of co-design process. The quality of network dialogues is examined by analyzing texts and different types of networks and their impact on design process are determined by comparing two co-design cases. Thus, the paper is using a qualitative approach to redefine each node in the design process.
Conclusion: Different actors, human and non-human ones, shape the overall interactions of co-designers. Using network approach as a theoretical base for this interaction, revealedorstd four main elements in the design process: acceptability of The Other, criticism-tolerance, sharing personality, and collective intentionality. On the other hand, results from the two co-design case studies demonstrated insights on socio-technical approach of design and its impacts on other co-designer’s network relationship.
